funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymsko-katolicki)
więcej na: pl.wikipedia.org

diecezja / prowincja

diecezja sandomierska
więcej na: www.sandomierz.opoka.org.pl
ordynariat polowy Wojska Polskiego
więcej na: pl.wikipedia.org

akademickie wyróżnienia

licencjat prawa kanoniczego

data i miejsce urodzenia

25.08.1894

Sandomierz

święcenia kapłańskie
(prezbiteriat)

05.05.1918 (Sandomierz)

szczegóły posługi

proboszcz parafii wojskowej pw. św. Franciszka z Asyżu, z kościołem pw. św. Józefa, w Mołodecznie (1939), b. proboszcz parafii wojskowych pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Radomiu (1936‑9), pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łomży (1931‑6), pw. św. Ignacego Loyoli w Lidzie (1929‑31), kapelan wojskowy od 01.10.1929, b. wikariusz parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Waśniowie (1918‑9), b. zakonnik Zgromadzenia Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa — zmartwychwstańców (1925‑8), b. wikariusz parafii pw. św. Jana Nepomucena w Przysusze (1922‑5), b. prefekt Prywatnego Progimnazjum Koedukacyjnego Towarzystwa Szerzenia Oświaty (1922‑5), Szkoły Powszechnej (1923‑5) w Przysusze, b. student prawa kanonicznego w Papieskim Instytucie Międzynarodowym „Angelicum” w Rzymie (1921‑2), b. notariusz Kurii Biskupiej w Sandomierzu (1919‑21), b. wikariusz parafii katedralnej w Sandomierzu (1919), b. kapelan Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo w Kobylanach (1918‑9), b. wikariusz parafii pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Iwaniskach (1918), b. student teologii i filozofii Seminarium Duchownego w Sandomierzu (1912‑8)

data i miejsce śmierci

03.10.1942

KL Dachau

alt. daty i miejsca śmierci

04.10.1942

przyczyna śmierci

eksterminacja: wycieńczenie i głód

szczegóły śmierci

W 1939 posługiwał jako kapelan wojskowy w Mołodecznie, sprawując opiekę duszpasterską garnizonów w Mołodecznie, Oszmianie i Wołożynie w dekanacie grodzieńskim Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego. Podczas mobilizacji w 08.1939 mianowany kapelanem 86. Pułku Piechoty w składzie 19. Dywizji Piechoty w ramach Armii „Prusy”, w randze kapitana. Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej wraz ze swoim pułkiem uczestniczył w obronie Piotrkowa Trybunalskiego, a następnie w walkach obronnych podczas odwrotu w kierunku Wisły. W nieznanych okolicznościach dostał się w 09.1939 do niemieckiej niewoli. Internowany w obozach jenieckich, m.in. oflagu IX A/Z Rotenburg. Stamtąd 18.04.1940, z pogwałceniem konwencji haskiej, jako jeniec wojenny przesłany do obozu koncentracyjnego KL Buchenwald, a następnie 07.07.1942 do obozu koncentracyjnego KL Dachau, gdzie zginął.

sprawstwo

Niemcy

inni związani szczegółami śmierci

BELON Zdzisław Antoni, DACHTERA Franciszek, DRWAL Franciszek, FRANCUZ Jan, GÓRALIK Jan, JĘDRYSIK Seweryn, KLARZAK Józef, KRYŃSKI Adolf, LISSOWSKI Czesław, MICHUŁKA Jan, MIEGOŃ Władysław, STOPCZAK Marian, SYPER Stanisław, SZABELSKI Edward, SZACKI Jerzy, ŚWIDEREK Władysław, TOMIAK Józef, TRUSS Bolesław Cyriak, ZAKRZEWSKI Jan, ZIEMIAŃSKI Michał Urban, ZIĘBA Wojciech

miejsca zagłady
obozy (+ nr więźnia)

KL Dachau (nr więźnia: 31194): KL Dachau był głównym obozem koncentracyjnym dla księży katolickich w czasie II wojny światowej: Niemcy więzili tam ok. 3,000 kapłanów, w tym ok. 1,800 polskich. Kapłanów zmuszano do niewolniczej pracy na tzw. „Plantagach”, czyli placach polowych, przy budowach, m.in. krematorium. W barakach więziennych panował głód, szczególnie w latach 1941‑2, zimą przejmujące zimno a latem nieznośny upał. Więźniowie zapadali na choroby, w szczególności gruźlicę. Na wielu przeprowadzano zbrodnicze „eksperymenty medyczne”. Ponad 750 polskich duchownych zostało przez Niemców zamordowanych, w tym wielu zagazowanych w ośrodku eutanacyjznym Hartheim w Austrii. (więcej na: www.kz-gedenkstaette-dachau.de, pl.wikipedia.org)

KL Buchenwald: W obozie koncentracyjnym KL Buchenwald, założonym w 1937 i funkcjonującym do 1945, Niemcy przetrzymywali ok. 238,380 więźniów, z których zamordowali ok. 56 tys., w tym tysiące Polaków. Na więźniach prowadzono badania pseudonaukowe, na potrzeby firm Behring–Werke z Marburga i Instytutu Roberta Kocha z Berlina. Więźniowie niewolniczo pracowali m.in. na potrzeby spółek Gustloff z Weimaru oraz Fritz–Sauckel produkujących sprzęt zbrojeniowy. Na rzecz Erla–Maschinenwerk GmbH w Lipsku, Junkers w Schönebeck (samoloty) i Rautal w Wernigerode Niemcy utworzyli specjalne podobozy. W 1945 było ich ponad 100. Do KL Buchenwald początkowo należał też podobóz KL Dora, a od 08.1944 również i podobozy KL Ravensbrück. 08.04.1945 polski więzień, Gwidon Damazyn, na potajemnie przez siebie zrobionym nadajniku krótkofalowym wysłał, wraz z rosyjskim więźniem, informację w świat — do nadciągających Aliantów — z prośbą o pomoc. Usłyszano go i otrzymał odpowiedź: „KL Bu. Trzymajcie się. Nadciągamy z pomocą. Żołnierze Trzeciej Armii” (amerykańskiej). Trzy dni później obóz został wyzwolony. (więcej na: www.buchenwald.de, pl.wikipedia.org)

Rotenburg: Oficerski obóz jeniecki Rotenburg an der Fulda nr IX C (oflag). Tu w 1940 znalazło się ok. 60 polskich księży, w większości kapelanów wojskowych, przed wysłaniem ich — z pogwałceniem konwencji haskiej — do obozów koncentracyjnych. (więcej na: en.wikipedia.org)

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. Ustalenia paktu zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.org)

źródła

osobowe:
archiwum-ordynariat.wp.mil.pl, www.ipgs.us, bc.mbpradom.pl
oryginalnych zdjęć:
audiovis.nac.gov.pl, hinterstacheldraht.jimdo.com, www.artinfo.pl, nieobecni.com.pl, nieobecni.com.pl, www.katedrapolowa.pl