funkcja

ojciec zakonny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymsko-katolicki)
więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2014.09.21]

zakon

Zakon Kaznodziejski (dominikanie - OP)
więcej na: dominikanie.pl [dostęp: 2013.01.06]

diecezja / prowincja

ordynariat polowy Wojska Polskiego
więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2014.12.20]

data i miejsce urodzenia

05.05.1908

Drohobycz
obw. Lwów, Ukraina

śluby zakonne

03.10.1927 (ostatnie)

prezbiterat (święcenia)/
ordynacja

30.07.1935

szczegóły posługi

zakonnik klasztoru Kraków — bibliotekarz (1939‑41)

data i miejsce śmierci

1944

Niemcy

przyczyna śmierci

eksterminacja

szczegóły śmierci

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, zgłosił się w 1943 dobrowolnie — za zgodą zakonnych przełożonych, a także metropolity krakowskiego, Adama Sapiehy — do pracy w Niemczech, w celu materialnego, religijnego i moralnego podniesienia Polaków wywiezionych przez Niemców na roboty przymusowe. Wyjazd był także przygotowany za wiedzą i wsparciem Komendy Głównej konspiracyjnej Armii Krajowej AK (część Polskiego Państwa Podziemnego). Przeszedł — wraz z ok. 30 innymi kapłanami, którzy zdecydowali się wyjechać do Niemiec — szkolenia AK w Warszawie i Krakowie w zakresie pracy wywiadowczej–sanitarnej. Został mianowany kapelanem AK i otrzymał stopień kapitana. Otrzymał oryginalne dokumenty — fałszywa była jedynie rubryk „zawód”, gdzie wpisywano „urzędnik prywatny”. Dodatkowo, za zgodą papieża Piusa XII, kapłani mogli celebrować Mszę św. z pamięci, o każdej porze dnia i nocy, bez szat liturgicznych, nie musieli zachowywać postu eucharystycznego, mogli błogosławić związki małżeńskie, udzielać dyspensy małżeńskiej, słuchać spowiedzi i udzielać zbiorowej absolucji. Wśród przygotowywanych do tej misji byli m.in. Natalia Tułasiewicz, beatyfikowana przez Ojca św. Jana Pawła II, i o. Paweł Krawczewicz. Do Niemiec dotarł w 1943 lub 21.02.1944. Dalsze losy nieznane. Ostatnia wiadomość datowana jest w 07.1944.

sprawstwo

Niemcy

inni związani szczegółami śmierci

KRAWCZEWICZ Paweł

miejsca zagłady
obozy (+ nr więźnia)

Roboty przymusowe w Niemczech: W czasie II wojny światowej Niemcy zmusili ok. 15 milionów ludzi do wykonywania niewolniczej, przymusowej pracy w Niemczech i na terenach okupowanych przez Niemcy. Obowiązek pracy w Generalnym Gubernatorstwie obejmował Polaków do 14 do 60 roku życia. Na terenach włączonych do Niemiec obejmował także dzieci — na terenie Warthegau (pl. Kraj Warty — Wielkopolska) od 12 lat. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2017.11.07])

Generalne Gubernatorstwo: Jednostka administracyjno–terytorialna utworzona przez Niemców w 1939 po agresji na Polskę, obejmująca część okupowanego przez Niemcy terytorium Polski, która nie została wcielona bezpośrednio do Rzeszy. Zarządzana przez Niemców do 1945 — do czasu ofensywy rosyjskiej — i stanowiąca część tzw. Wielkich Niemiec — Großdeutschland. Do 31.07.1940 zwane formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo). Od 07.1941 w jego skład wchodził też dystrykt Galicja. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.12.04])

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. „Wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2015.09.30])

źródła

osobowe:
www.straty.pl [dostęp: 2019.04.16]