Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
Sługa Boży
nazwisko
CHOMICZ
imiona
Paweł
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja mohylewskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.06.23]
data i miejsce
śmierci
10.09.1942
Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
Pierwszy raz aresztowany przez Rosjan 02.12.1926 w Sankt Petersburgu.
Wkrótce został zwolniony, ale już 28.01.1927 aresztowano go ponownie.
Oskarżony o „prowadzenie kontrrewolucyjnej działalności religijnej wśród młodzieży i wiernych parafii jak również utworzenia nielegalnego antyrosyjskiego bractwa członków III Zakonu Franciszkanów” i „kontrrewolucyjną agitację wśród robotników”.
27.06.1927 skazany przez zbrodniczy rosyjski sąd kapturowy OGPU na 10 lat niewolniczej pracy przymusowej (początkowo prokuratura żądała kary 3 lat pozbawienia wolności, ale „sąd” uznał inaczej).
03.08.1927 przetransportowany do obozu koncentracyjnego ITŁ SŁON na Wyspach Sołowieckich.
W 06.1929 przewieziony do obozu koncentracyjnego „Troickaja” na wyspie Anzer.
Tam 05.07.1932 sądzony w procesie przeciw więzionym kapłanom katolickim z oskarżenia o „założenie antyrosyjskiego ugrupowania wśród więźniów” oraz odprawianie tajnych mszy.
21.07.1932 przewieziony do więzienia rosyjskiego zbrodniczego OGPU „na Szpalerce” przy ul. Wojnowej w Sankt Petersburgu.
Torturowany.
25.04.1933 przeniesiony do innego więzienia w Sankt Petersburgu.
27.05.1933 skazany przez zbrodniczy sąd Kolegium OGPU na rok więzienia w ścisłej izolacji.
Przetrzymywany w obozie koncentracyjnym ITŁ SwirŁag, w pobliżu miejscowości Łodiejnoje Pole.
W 08.1933 zesłany do Komsomolska nad Amurem, do niewolniczej pracy przy wyrębie lasu.
Pod koniec 1933 z powodu złego stanu zdrowia prawd. przewieziony do szpitala na nerwowo chorych w Sankt Petersburgu.
Stamtąd prawd. w 08.1935 przetransportowany z powrotem do obozu koncentracyjnego ITŁ SŁON na Wyspach Sołowieckich.
10.11.1936 zwolniony, ale z zakazem przebywania w wielkich miastach.
Osiadł najpierw w Ufie, potem Witebsku, Irkucku, Kostromie, Kałudze.
W 08.1939 nielegalnie powrócił do Sankt Petersburga, gdzie dalej potajemnie posługiwał.
Po niemieckiej i rosyjskiej inwazji Polski w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po niemieckim ataku w 06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, aresztowany przez Rosjan 15.06.1942 podczas blokady Sankt Petersburga — już jako administrator apostolski Sankt Petersburga.
Oskarżony o „organizowanie konspiracyjnego kościoła, antyrosyjską i defetystyczną agitację oraz oszczerstwa na władzę rosyjską”.
01.09.1941 skazany przez rosyjski Wojskowy Trybunał ludobójczego NKWD na śmierć.
Zamordowany w więzieniu — rozstrzelany.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Rosjanie
data i miejsce
urodzenia
29.10.1893
Wołkowyskdziś: rej. Wołkowysk, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
alt. daty i miejsca
urodzenia
17.10.1893
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
1916
szczegóły posługi
1941 – 1942
administrator apostolski — p.o. („ad interim”); formalny administrator apostolski, bp Maurycy Jan Chrzciciel Amoudru, został w 1935 wyrzucony przez komunistów z Rosji
od 1923
proboszcz — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Kazimierza („za Rogatką Narwską”) ⋄ dekanat RK Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1925 – 1926
administrator — Kronsztaddziś: część Sankt Petersburga, Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
ok. 1923 – 1926
administrator — Peterhofdziś: rej. Petrodworcowy, Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.07.16] ⋄ kościół RK pw. św. Aleksego ⋄ dekanat RK Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
ok. 1923 – 1926
administrator — Ligowodziś: okręg Ulicki, dzielnica Krasnosielska w Sankt Petersburgu, Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
en.wikipedia.org
[dostęp: 2022.05.23] ⋄ kościół RK pw. Matki Boskiej Częstochowskiej ⋄ dekanat RK Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
1920 – 1923
wikariusz — Pskówdziś: rej. Psków miasto, obw. pskowski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.07.16] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — posługa także w kaplicach filialnych w miejscowościach Ostrów i Opoczka, a także w miejscowościach Dno i Porchow
1918 – 1920
wikariusz — Wyricadziś: Wyrica miasto, rej. Gatczyna, obw. leningradzki, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.16] ⋄ kaplica RK pw. św. Józefa ⋄ dekanat RK Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — posługa także w innych kaplicach linii kolejowych: stacji Dno na linii do Kijowa (od 1919), oraz stacji Czołowo i Stara Russa na linii do Moskwy (od 1920)
ok. 1918
wikariusz — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK
1915 – 1918
student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Cesarska Rzymskokatolicka Akademia Duchowna (1842‑1918)
do 1915
student — Sankt Petersburgdziś: Sankt Petersburg miasto, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ filozofia i teologia, Metropolitalne Seminarium Duchowne
miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)
Sankt Petersburg (Kresty): Rosyjskie więzienie w Sankt Petersburgu, gdzie więzionych było wielu polskich kapłanów. Wielu z nich zostało w tymże więzieniu zamordowanych. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
Ribbentrop‑Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‑niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‑Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‑Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‑niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Zesłanie: Jedna ze standardowych represji rosyjskich. Skazańców zawożono zazwyczaj do niewielkiej miejscowości — na Syberii, na północy, na dalekim wschodzie — wyrzucano z wagonu czy wozu, i pozostawiano bez środków do życia, samym sobie. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
ITŁ SwirŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‑Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Свирьский (pl. Swirskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w Łodiejnoje Pole w obw. Sankt Petersburg. Założony 17.09.1931, po wyodrębnieniu z podobozów nr 9 i 10 obozu koncentracyjnego ITŁ SŁON Wysp Sołowieckich, obejmujących m.in. dawny monastyr Aleksandra Swirskiego. Więźniowie niewolniczo pracowali przy pozyskiwaniu drewna opałowego dla oddalonego ok. 240 km Sankt Petersburga, w tartaku, zakładach obróbki drewna, w budownictwie cywilnym i kolejowym, w kopalniach miki, kamienia, wydobywaniu gliny, przy pracach rolniczych i produkcji dóbr konsumpcyjnych, etc. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 48,000 więźniów: e.g. 47,400 (12.1932); 43,770 (01.01.1934); 40,761 (01.01.1935); 44,273 (01.06.1935); 34,856 (01.01.1936); 22,774 (01.01.1937). Wśród nich było wielu więźniów politycznych i religijnych. Wielu rozstrzelano na terenie obozu w czasie tzw. Wielkiej Czystki 1937‑1938. Formalnie zakończył działalność w ok. 07.1937. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Proces 05.07.1932: Proces wytoczony przez Rosjan katolickim kapłanom przetrzymywanym w obozach koncentracyjnych na Wyspach Sołowieckich i wyspie Anzer, z oskarżenia o „utworzenie anty‑rosyjskiego ugrupowania i prowadzenie działalności anty‑rosyjskiej, potajemne odprawianie Mszy św. i innych nabożeństw, utrzymywanie kontaktów z pracownikami na wolności w celu przekazywania informacji o charakterze szpiegowskim na temat sytuacji katolików w Rosji, z zamiarem ich przekazania za granicę”. Więźniom już odbywającym kary w obozach koncentracyjnych je przedłużono i rozproszono ich po różnych obozach.
ITŁ SLON: Rosyjski ros. Исправи́тельно‑Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Солове́цкий ла́герь осо́бого назначе́ния Ла́герь (pl. Sołowiecki Obóz Specjalnego Przeznaczenia) SŁON, zwany też potocznie „Sołówki” — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu później nazwanego Gułag) — z siedzibą na Wyspach Sołowieckich w obw. archangielskim. Założony 13.10.1923 w znanym prawosławnym monasterze. W latach 1920. jeden z pierwszych i największy obóz koncentracyjny w Rosji. Miejsce niewolniczej pracy więźniów przy wyrębie lasów, w tartakach, wydobyciu torfu, połowie ryb, pracach załadunkowych Kolejowej Magistrali Murmańskiej, przy budowie dróg, produkcji żywności i dóbr konsumpcyjnych, przy rozpoczęciu budowy kanału Morze Białe ‑ Bałtyk, etc. Koncepcja późniejszego systemu rosyjskich obozów koncentracyjnych Gułag swój początek prawd. bierze właśnie w obozach na Wyspach Sołowieckich — stamtąd przeniosła się na obszar objęty budową kanału Morze Białe ‑ Bałtyk, czyli ITŁ BelBałtŁag, a stamtąd dalej, na cały obszar państwa rosyjskiego. Od sieci obozów na Wyspach Sołowieckich — zwanych także archipelagiem Wysp Sołowieckich — prawd. pochodzi też pojęcie „Archipelagu Gułag” stworzone przez Aleksandra Sołżenicyna. Szacuje się, że przez obozy koncentracyjne Wysp Sołowieckich przeszło od dziesiątek do setek tysięcy więźniów. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 72,000 więźniów: e.g. 14,810 (12.1927); 12,909 (03.1928); 65,000 (1929); 53,123 (01.01.1930); 63,000 (01.06.1930); 71,800 (01.01.1931); 15,130 (1932); 19,287 (1933) — z których zamordowanych miało być ok. 43,000, w tym w latach 1937‑1938 ok. 9.500 więźniów wywieziono z obozu i zamordowano w kilku miejscach zbiorowych egzekucji, w tym w Sandarmoch, Krasnym Borze i Łodiejnoje Pole. Wśród nich było wielu kapłanów katolickich i prawosławnych. Po dojściu w 1933 do władzy w Niemczech partii narodowo‑socjalistycznej podobóz ITŁ SŁON odwiedziła niemiecka delegacja, „podpatrując” rozwiązania, które potem zostały wykorzystane w niemieckich obozach koncentracyjnych. Funkcjonował do 04.12.1933, z przerwą od 16.11.1931 do 01.01.1932, gdy był i potem stał się podobozem obozu ITŁ BelBałtŁag. Jako taki działał do 1939 (od 1936 jako więzienie). (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‑трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‑Bałtycki (1931‑1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‑каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
źródła
osobowe:
www.katolicy.euKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], pl.catholicmartyrs.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.23], biographies.library.nd.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
bibliograficzne:
„Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR 1917‑1939. Martyrologium”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
pl.catholicmartyrs.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.23], pl.catholicmartyrs.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.06.23], krzysztofpozarski.files.wordpress.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.04.16], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: CHOMICZ Paweł
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu