Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
TOMCZUK
imiona
Nikita
funkcja
prezbiter (i.e. jerej)
wyznanie
Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
eparchia OR grodzieńsko‐nowogrodzka (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
eparchia OR chełmskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.09.24]
data i miejsce
śmierci
11.06.1955
Grodnodziś: rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
Podczas I wojny światowej, po rosyjskiej klęsce w bitwie z wojskami niemieckimi i austro—węgierskimi pod Gorlicami w 05.1915 opuścił ‐ wraz całym w zasadzie duchowieństwem prawosławnym i milionami rosyjskich urzędników, nauczycieli, wojskowych, etc., i.e. członków administracji rosyjskiej w okupowanej przez Rosjan Polsce ‐strony rodzinne i udał się na wschód (tzw. bieżeństwo). Przebywał w Moskwie i okolicach. Powrócił prawd. po klęsce rosyjskiej w wojnie polsko–rosyjskiej 1919‐1921.
Pod koniec II wojny światowej, rozpoczętej niemieckim i rosyjskim najazdem na Polskę w 09.1939, po rozpoczęciu kolejnej okupacji rosyjskiej — Rosjanie zdobyli Grodno, wypędzając zeń Niemców, 16.07.1944, podczas tzw. operacji białostockiej będącej częścią szerszej rosyjskiej ofensywy zwanej Operacja Bagration — aresztowany przez agentów ludobójczej rosyjskiej organizacji NKWD 26.09.1944 (w 6 dni po ustanowieniu Grodna przez rosyjskiego okupanta siedzibą „obwodu grodzieńskiego”).
Przetrzymywany prawd. w więzieniu w Grodnie.
12.03.1945 skazany przez rosyjski sąd na 10 lat (według niektórych źródeł na 20 lat) niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag (prawd. w ITŁ TajszetŁag, przekształconym w 1946 w ITŁ BrackŁag, oraz ITŁ OzierŁag).
Niewolniczo pracował w obozach w obwodzie irkuckim.
27.09.1954 zwolniony.
Powrócił do Grodna, gdzie jednak wkrótce — wycieńczony — zmarł.
przyczyna śmierci
eksterminacja: wycieńczenie
sprawstwo
Rosjanie
data i miejsce
urodzenia
14.09.1888
Stary Kornindziś: gm. Dubicze Cerkiewne, pow. Hajnówka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
14.11.1921
szczegóły posługi
ok. 1937
protojerej (pl. pierwszy kapłan) — Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP — nadanie godności
15.05.1932 – 1944
kapelan — Grodnodziś: rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ żeński monaster OR pw. Narodzenia Matki Bożej (stauropigialny)
od 21.01.1937
wikariusz — Grodnodziś: rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ sobór OR pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny — prawd.; także: od 23.01.1937 p.o. („ad interim”) kapelana Wojska Polskiego
wikariusz — Nowoberezowodziś: gm. Hajnówka, pow. Hajnówka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ parafia OR pw. Wniebowstąpienia Pańskiego
od 05.11.1931
kapelan — Grodnodziś: rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ żeński monaster OR pw. Narodzenia Matki Bożej (stauropigialny)
14.09.1931 – 05.11.1931
wikariusz — Nowoberezowodziś: gm. Hajnówka, pow. Hajnówka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ parafia OR pw. Wniebowstąpienia Pańskiego
15.06.1931 – 15.07.1931
kapelan — Grodnodziś: rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ żeński monaster OR pw. Narodzenia Matki Bożej (stauropigialny)
14.02.1928 – 1931
proboszcz — Dubicze Cerkiewnedziś: gm. Dubicze Cerkiewne, pow. Hajnówka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.08.19] ⋄ parafia OR pw. Opieki Matki Bożej
03.10.1927 – 14.02.1928
rektor — Narojkidziś: gm. Drohiczyn, pow. Siemiatycze, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ cerkiew OR pw. św. Kosmy i św. Damiana, Męczenników ⋄ Siemiatyczedziś: gm. Siemiatycze miasto, pow. Siemiatycze, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], parafia OR pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła
26.09.1927 – 03.10.1927
rektor — Milkowszczyznadziś: ssow. Skidel, rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ cerkiew OR pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny ⋄ Skideldziś: ssow. Skidel miasto, rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16], parafia OR pw. Opieki Matki Bożej
05.04.1926 – 26.09.1927
wikariusz — Skideldziś: ssow. Skidel miasto, rej. Grodno, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16] ⋄ parafia OR pw. Opieki Matki Bożej
24.06.1925 – 05.04.1926
wikariusz — Maleszedziś: gm. Wyszki, pow. Bielsk Podlaski, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.08.19] ⋄ cerkiew OR pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ Bielsk Podlaskidziś: gm. Bielsk Podlaski, pow. Bielsk Podlaski, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], parafia OR pw. św. Michała Archanioła — pomocnik proboszcza
26.11.1921 – 01.06.1925
administrator — Stary Kornindziś: gm. Dubicze Cerkiewne, pow. Hajnówka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ cerkiew OR pw. św. Michała Archanioła — na formalnym etacie psalmisty w cerkwi pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny w Dubiczach Cerkiewnych
14.11.1921
prezbiter (pl. kapłan, i.e. jerej) — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu
od 04.09.1918
psalmista — Widnojedziś: rej. Widnoje, obw. moskiewski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16] ⋄ żeński monaster OR pw. św. Katarzyny — kolejna siedziba „mniszek z Krasnegostoku”, ewakuowanych w głąb Rosji
25.06.1915 – 08.1915
diakon — Stary Kornindziś: gm. Dubicze Cerkiewne, pow. Hajnówka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ cerkiew OR pw. św. Michała Archanioła
14.05.1915
diakon — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — chirotonia diakońska, i.e. święcenia diakonatu
18.08.1909 – 1915
psalmista — Werstokdziś: gm. Dubicze Cerkiewne, pow. Hajnówka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2024.03.15] ⋄ cerkiew OR pw. Podwyższenia Krzyża Świętego
02.07.1909
psalmista — Rosyjska Cerkiew Prawosławna — zdanie egzaminu; prośba o rozpoczęcie posługi 23.11.1906
od 15.01.1907
psalmista — Piaskitakże Pieski
dziś: ssow. Piaski, rej. Mosty, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.08.06] ⋄ cerkiew OR pw. św. Mikołaja Cudotwórcy — p.o. („ad interim”); wcześniej praktyki nauczycielskie w Konstantynowie (1905‐1906), Jagodnikach (1904‐1905), prawd. Zbucz (1903‐1904)
żonaty — co najmniej jedna córka
miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)
ITŁ OzierŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Озерный (pl. Oziernyj) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) —z siedzibą w miejscowości Tajszet w obw. irkuckim (w 1953‐1954 czasowo w Bracku, w tym samym obwodzie). Założony 07.12.1948 i do 1954 funkcjonujący także jako ros. Особый лагерь (pl. Obóz specjalny) GUŁAG nr 7. Więźniowie, wśród których było wielu Polaków, niewolniczo pracowali przy budowie linii kolejowej Bajkał‐Amur — początkowo odcinka Tajszet‐Brack, a potem z Bracka to Ust'‐Kut (razem ok. 700 km), wyrębem lasów i przetwarzaniem drewna oraz związanym z tym utrzymaniem kompleksów przemysłowych, przy budowie elektrowni wodnej, w kamieniołomach, przy produkcji wapna, w rolnictwie i produkcji dóbr konsumpcyjnych, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 37,000 więźniów: e.g. 31,881 (01.01.1950); 33,325 (01.01.1951); 37,093 (01.01.1952), z czego jedną czwartą stanowiły kobiety; 31,225 (01.01.1953); 36,152 (01.02.1953); 29,347 (01.01.1954). Zakończył działalność w 1960. (więcej na: de.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.04.04], gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.11.14])
OsobŁags: Na podstawie dekretu Nr 416‐159сс rosyjskiego rządu z 21.02.1948 rosyjska zbrodnicza organizacja MWD (następca NKWD) utworzyła 28.02.1948 — dekretem No 00219 — wydzieloną sieć obozów w ramach systemu Gułag dla „specjalnej grupy” więźniów politycznych, skazanych z Art. 58 Kodeksu Karnego (mówiącego o „wrogach ludu”, z oskarżenia o zdradę, szpiegostwo, terroryzm, etc.) Początkowo do grupy obozów wchodziły obozy koncentracyjne ITŁ MinŁag, ITŁ GorŁag, ITŁ DubrawŁag, ITŁ StepŁag i ITŁ BerŁag. Później dołączono następne: ITŁ RieczŁag, ITŁ OzierŁag, ITŁ PesczanŁag, ITŁ ŁugŁag, ITŁ KamyszŁag, ITŁ DalŁag, ITŁ WodorazDelŁag. Po śmierci w 1953 rosyjskiego przywódcy socjalistycznego, Józefa Stalina, miały w nim miejsce trzy największe bunty w historii Gułagu: powstanie norylskie, powstanie workuckie i powstanie w Kengir. Ok. 1954 obozy przekształcono w standardowe obozy korekcyjne. (więcej na: en.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.01.26])
ITŁ TajszetŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‐Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Тайшетский (pl. Tajszeckij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w Tajszecie w obw. irkuckim, przy Wschodnio‐Syberyjskiej Linii Kolejowej. Założony 26.04.1943, na miejscu zlikwidowanego ITŁ JużŁag. Więźniowie niewolniczo pracowali przy wyrębie lasów, budowie linii kolejowych i dróg, w zakładach przetwórstwa drewna, produkcji mebli, warsztatach produkcji odzieży, obuwia, etc. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 17,000 więźniów: e.g. 35,959 (01.01.1949); 43,591 (01.01.1950); 41,626 (01.01.1951); 26,858 (01.01.1952); 21,156 (01.01.1953); 20,443 (01.01.1954). Zakończył działalność 25.06.1945, a jego zasoby, w tym więźniów, rozdysponowano między m.in. ITŁ BrackŁag, a potem ITŁ OzierŁag i ITŁ AngarŁag. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08], www.taishet.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‐трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‐Bałtycki (1931‐1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‐каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Grodno: Więzienie wykorzystywane zarówno przez Rosjan (lata 1920, 1939‐1941 oraz od 1944), jak i Niemców (w latach 1941‐1944). Miejsce kaźni tysięcy Polaków.
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Wojna polsko‐rosyjska 1919‐1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
bazhum.muzhp.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15]
bibliograficzne:
„Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
old.orthos.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.03.15]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: TOMCZUK Nikita
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu