• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English

nazwisko

HORNIATKIEWICZ

imiona

Jan

funkcja

kapłan eparchialny

wyznanie

Ukraiński Kościół greckokatolicki GKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

diecezja / prowincja

eparchia GK stanisławowskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

eparchia GK przemyskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

narodowość

ukraińska

data i miejsce
śmierci

26.07.1942

ITŁ KargopolŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: Archangielsk, obw. archangielski, Rosja

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.02.22]
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

szczegóły śmierci

W czasie I wojny światowej kapelan wojskowy — do 1918 w szpitalach polowych Armii monarchii Austro–Węgier; później, w 1919 podczas okupacji Drohobycza przez wojska ukraińskie w czasie wojny polsko–ukraińskiej 1918‑1919, prawd. w szpitalach polowych ukraińskich.

Po niemieckim i rosyjskim ataku na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, aresztowany 17.07.1940przez agentów ludobójczej rosyjskiej organizaji NKWD ze Stanisławowa. Przetrzymywany prawd. w więzieniu w Stanisławowie.

08.03.1941 skazany przez ludobójczy sąd kapturowy NKWD na 8 lat niewolniczej pracy przymusowej w rosyjskich obozach koncentracyjnych Gułag.

Zesłany do obozu koncentracyjnego ITŁ KargopolŁag.

Tam, w Archangielsku, wkrótce zginął. Prawd. nie został objęty umową Sikorski–Majski z 30.07.1941, podpisaną przez rząd Polski i komunistyczną Rosję po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, która m.in. przewidywała zwolnienie wszystkich obywateli Polski aresztowanych przez Rosjan w latach 1939‑1941 podczas okupacji części Polski.

alt. szczegóły śmierci

Według niektórych źródeł aresztowany 17.03.1940. Te same źródła podają, że narada NKWD, która doprowadziła do jego skazania miała mieć miejsce 05.06.1941, a wyrok wydano 08.08.1941. Wydaje się to mało prawdopodobne, ponieważ trwała wówczas wojna niemiecko–rosyjska i Stanisławów znajdował się już pod niemiecką okupacją — chyba że Rosjanie wydali kolejny wyrok, by uniemożliwić mu przedostanie się do powstającej w Rosji, zgodnie z umową Sikorski–Majski, armią polską.

przyczyna śmierci

eksterminacja

sprawstwo

Rosjanie

data i miejsce
urodzenia

1887

Leskodziś: gm. Lesko, pow. Lesko, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

1910

szczegóły posługi

ok. 1925 – ok. 1939

prefekt — Stanisławówdziś: Iwano‑Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‑Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano–Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20]
m.in. prywatne gimnazjum i liceum żeńskie Ukraińskiego Towarzystwa Pedagogicznego „Ridna Szkoła” (ok. 1935‑1939), 7‑klasowa Państwowa Szkoła Powszechna im. Adama Mickiewicza (ok. 1935), 7‑klasowa Państwowa Szkoła Powszechna im. Grzegorza Piramowicza (ok. 1935), 7‑klasowa Państwowa Szkoła Powszechna Żeńska im. Królowej Zofii (ok. 1925‑1935), 7‑klasowa Państwowa Szkoła Powszechna Żeńska im. Królowej Jadwigi (ok. 1927‑1931), Prywatne Gimnazjum Żeńskie Zgromadzenia ss. Urszulanek (ok. 1927‑1931) ⋄ parafia katedralna GK pw. Zmartwychwstania Pańskiego ⋄ dekanat GK Stanisławówdziś: Iwano‑Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‑Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano–Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20]

ok. 1918

kapelan — Stanisławówdziś: Iwano‑Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‑Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano–Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20]
⋄ Armia Monarchii Austro–Węgierskiej — w szpitalach polowych zorganizowanych w mieście

ok. 1914 – ok. 1920

prefekt — Drohobyczdziś: grom. Drohobycz miasto, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]
m.in. Gimnazjum Państwowe im. Władysława Jagiełły (1919‑1920), szkoła wydziałowa (ok. 1919‑1920), szkoła 4‑klasowa Powszechna Szkoła Męska im. Adama Mickiewicza (ok. 1916) ⋄ parafia GK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat GK Drohobyczdziś: grom. Drohobycz miasto, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]

ok. 1912 – ok. 1913

wikariusz — Modryczdziś: grom. Truskawiec miasto, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.22]
⋄ parafia GK pw. św. Dymitra Męczennika ⋄ dekanat GK Drohobyczdziś: grom. Drohobycz miasto, rej. Drohobycz, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]

ok. 1911

wikariusz — Smolnikdziś: gm. Komańcza, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.11.24]
⋄ parafia GK pw. św. Mikołaja Cudotwórcy i św. Eufemii ⋄ dekanat GK Sanokdziś: gm. Sanok miasto, pow. Sanok, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— prawd.

ok. 1906 – 1910

student — Przemyśldziś: pow. Przemyśl miasto, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Greckokatolickie Seminarium Duchowne

wdowiec

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

ITŁ KargopolŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‑Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Каргопольский (pl. Kargopolski) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w mieście Kargopol, a następnie stacji Jercewo przy północnej linii kolejowej, w obwodzie archangielskim. Założony 16.08.1937. Jednostki obozowe położone były wzdłuż drogi kolejowej. Więźniowie niewolniczo pracowali przy wyrębie lasów, budowie fabryki celulozy na rzecze Wołoszka, obróbce drewna (dostarczanego jako drewno opałowe do Moskwy, na potrzeby prac renowacyjnych, podkładów kolejowych, etc.), produkcji nart, w tartakach, w lokalnych kołochozach przy produkcji żywności, w zakładach produkcji mebli, odzieży i obuwia, przy załadunku i rozładunku towarów, przy budowie bocznic kolejowych, kolei wąskotorowych, dróg, w zakładach i warsztatach mechanicznych i naprawczych, w wypalarni cegieł. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 30,000 więźniów: e.g. 30,069 (01.01.1939); 27,432 (01.01.1940); 25,218 (01.01.1941); 24,295 (01.07.1941); 24,892 (01.01.1943); 21,239 (01.01.1948); 20,237 (01.01.1950); 23,305 (01.01.1952); 25,540 (01.01.1953). Razem przeszło przezeń ok. 300,000, przy czym śmiertelność dochodziła do 20% przetrzymywanych więźniów. Zakończył działalność w 1960. (więcej na: www.gulagmuseum.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
)

Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‑трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‑Bałtycki (1931‑1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‑каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
)

Stanisławów: Więzienie wykorzystywane zarówno przez Rosjan (lata 1939‑1941 — gdy Rosjanie uciekali w 06.1941 dokonali rzezi więźniów — oraz od 1944); Niemców (w latach 1941‑1944); jak i ponownie Rosjan po odrzuceniu Niemców i rozpoczęciu kolejnej okupacji rosyjskiej w 1944. Miejsce kaźni tysięcy Polaków. (więcej na: stanislawow.netKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
, stanislawow.netKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.06]
)

Ribbentrop‑Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‑niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‑Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‑Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‑niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Wojna polsko‑ukraińska 1918‑1919: Jedna z wojen toczonych przez nowopowstałą Rzeczpospolitą w obronie swoich granic. Pod koniec 1918 na obszarach byłego zaboru austriackiego, w oparciu o ukraińskie oddziały byłej armii austro‑węgierskiej, Ukraińcy zaatakowali powstającą Rzeczpospolitą. W szczególności utworzyli zalążki państwowości i zaatakowali Lwów. Dzięki bohaterskiej postawie mieszkańców miasta, w szczególności młodych ludzi — zwanych odtąd orlętami lwowskimi — miasto zostało odbite przez Polaków i przez kilka miesięcy w niezwykły sposób bronione przed atakami ukraińskimi. W 1919 Polska — jej nowo utworzona armia — odepchnęła ukraińskie oddziały na wschód i południe, przejmując kontrolę nad swoimi ziemiami. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
)

źródła

osobowe:
missiopc.blogspot.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21]
, archives.gov.uaKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.11.24]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: HORNIATKIEWICZ Jan

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu