Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
SIECZKA
imiona
Tadeusz
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja wileńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
Polska Misja Katolicka we Francjiwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2015.09.30]
ordynariat polowy Wojska Polskiegowięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
akademickie wyróżnienia
doktor teologii
magister teologii
data i miejsce
śmierci
1941
ITŁ SorokŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: Plesieck, obw. archangielski, Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
alt. daty i miejsca
śmierci
1942, 06.1941
Mińskdziś: obw. miasto Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
W 1920 przez trzy miesiące uczestnik — jako ochotnik — wojny polsko–rosyjskiej 1919‑1920: służył w artylerii Wojska Polskiego i wziął udział w walkach na trasie Modlin–Łuniniec.
01.01.1939 mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego.
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, aresztowany przez Rosjan prawd. w 10.1939 — prawd. za organizowanie polskiej samoobrony przed atakami komunistycznych bojówek na parafialną społeczność polską.
Przetrzymywany w więzieniu w Szczuczynie, a potem w Lidzie.
Ostatni raz widziany wiosną 1941 w więzieniu w więzieniu w Mińsku.
Prawd. wywieziony przez rosyjskiego obozu koncentracyjnego niewolniczej pracy przymusowej Pleseckoje (k. Plesiecka), w ramach obozu koncentracyjnego ITŁ SorokŁag w regionie archangielskim, części systemu rosyjskich obozów koncentracyjnych Gułag.
Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i „amnestii” w 08.1941 dla polskich więźniów w Rosji nie został zwolniony.
Dalsze losy nieznane.
alt. szczegóły śmierci
Według niektórych źródeł zamordowany przez Rosjan w 06.1941, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, podczas ludobójczych mordów więźniów dokonanych przez Rosjan — w więzieniu w Mińsku, albo w trakcie tzw. „marszu śmierci” wygnanych więźniów mińskich.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
data i miejsce
urodzenia
25.01.1902
Łódździś: pow. Łódź miasto, woj. łódzkie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.07.18]
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
21.04.1929 (kaplica Ostrobramska w Wilniewięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2017.06.16])
szczegóły posługi
1939
administrator — Dziembrówdziś: ssow. Dziembrów, rej. Szczuczyn, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ parafia RK pw. Trójcy Świętej ⋄ dekanat RK Wasiliszkidziś: ssow. Wasiliszki, rej. Szczuczyn, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1938 – 1939
administrator — Wesołuchazaścianek
dziś: nieistniejący, ssow. Słoboda, rej. Miadzioł, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ parafia RK pw. św. Jerzego Męczennika ⋄ dekanat RK Nadwilejskinazwa dekanatu
dziś: Białoruś
1937 – 1938
administrator — Łopienica Wielkadziś: część wsi Hryniewicze, ssow. Porozowo, rej. Świsłocz, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
be.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ parafia RK pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Wołkowyskdziś: rej. Wołkowysk, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
1936 – 1937
wikariusz — Raduńdziś: ssow. Raduń, rej. Werenowo, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ parafia RK pw. Najświętszej Maryi Panny Różańcowej ⋄ dekanat RK Raduńdziś: ssow. Raduń, rej. Werenowo, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
1934 – 1936
duszpasterz — (terytorium Francji)dziś: Francja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.04.10]
do 1934
doktorant — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Wydział Teologiczny, Uniwersytet im. Stefana Batorego (1919‑1939) [zamknięty przez Litwinów (1939), niektóre wydziały w konspiracji (1939‑1945), Uniwersytet Wileński (od 1945)] — rozprawa doktorska pt. „Kult obrazu Najświętszej Maryi Panny Ostrobramskiej w dziejowym rozwoju” (obrona 27.06.1934)
1933 – 1934
kuratus/rektor/ekspozyt — Plebaniadziś: ssow. Kraśne, rej. Mołodeczno, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ kościół RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ Kraśnetakże: Kraśne nad Uszą
dziś: ssow. Kraśne, rej. Mołodeczno, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31], parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Mołodecznodziś: rej. Mołodeczno, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
1931 – 1933
administrator — Jaszunydziś: gm. Jaszuny, rej. Soleczniki, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ parafia RK pw. św. Anny matki Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Trokitakże: Nowe Troki
dziś: gm. Troki, rej. Troki, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1930 – 1931
wikariusz — Sokółkadziś: gm. Sokółka, pow. Sokółka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.29] ⋄ parafia RK pw. św. Antoniego z Padwy ⋄ dekanat RK Sokółkadziś: gm. Sokółka, pow. Sokółka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.29]
1929 – 1930
wikariusz — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. św. Teresy Dziewicy (w Ostrej Bramie) ⋄ dekanat RK Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1929
wikariusz — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ parafia RK pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Franciszka Salezego ⋄ dekanat RK Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1929
wikariusz — Nowa Wilejkadziś: dzielnica w Wilnie, rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Kazimierza Królewicza i Wyznawcy ⋄ dekanat RK Kalwaria Wileńskadziś: część Wilna, rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
do 1929
student — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Wydział Teologiczny, Uniwersytet im. Stefana Batorego (1919‑1939) [zamknięty przez Litwinów (1939), niektóre wydziały w konspiracji (1939‑1945), Uniwersytet Wileński (od 1945)]
1924 – 1929
student — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
autor wielu prac na temat obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej
inni związani
szczegółami śmierci
RADWAŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Józef Jan
miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)
ITŁ SorokŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‑Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Сорокский (pl. Sorokskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — początkowo z siedzibą w Biełomorsku w rep. karelskiej (do 1938 pod nazwą Soroki), a później w Kodino w obw. archangielskim. Założony 07.05.1938. Więźniowie niewolniczo pracowali przy budowie drugiego toru linii kolejowej Biełomorsk‑Murmańsk i linii kolejowej Biełomorsk‑Plesieck (ze stacją kolejową w miejscowości Obozerskaja), destylarni alkoholu etylowego (w procesie hydrolizy) w Biełomorsku i Onega, przy obsłudze linii kolejowych, etc. W szczytowym okresie przetrzymywano w nim ok. 52,000 więźniów: e.g. 17,360 (01.10.1938); 17,458 (01.01.1939); 17,941 (01.01.1940); 52,379 (01.01.1941); 40,164 (01.07.1941); 21,725 (01.01.1942); 22,289 (01.04.1942). Zakończył działalność 08.04.1942. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‑трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‑Bałtycki (1931‑1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‑каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
Mińsk: Rosyjskie więzienie. W 1937 miejsce wielu mordów w czasie rosyjskiej „Wielkiej Czystki”. Po rosyjskiej inwazji na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej miejsce przetrzymywania wielu Polaków. W 06.1941, po inwazji niemieckiej, Rosjanie wymordowali w nim część polskich więźniów osadzonych w Więzieniu Centralnym i tzw. Amerykance, a pozostałych pognano — w „marszu śmierci” (Rosjanie zamordowali ok. 10‑20 tys. więźniów) — w kierunku Czerwienia, w głąb Rosji. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])
Masakry 06.1941 (NKWD): Po ataku niemieckim 22.06.1941 na tereny okupowane przez Rosjan i w konsekwencji na Rosję, przed paniczną ucieczką, Rosjanie wymordowali — zgodnie z ludobójczym rozkazem rosyjskiego ministra spraw wewnętrznych Wawrzyńca Berii wydanym 24.06.1941 wymordowania wszystkich więźniów (formalnie „skazanych” za „działalność kontrrewolucyjną”, „działalność antyrosyjską”, sabotaż i dywersję, oraz więźniów politycznych „w śledztwie”) przetrzymywanych w więzieniach NKWD na terenach okupowanej przez Rosję przedwojennej Polski, Litwy, Łotwy i Estonii — ok. 40,000‑50,000 osób. Dodatkowo Rosjanie wymordowali tysiące osób, zatrzymanych już po niemieckim ataku, uznając ich za „wrogów ludu” — osoby te w większości nie były ujęte w rejestrach więziennych. Część zamordowana została już w więzieniach, w zbiorowych masakrach, część podczas tzw. „marszów śmierci”, gdy więźniów gnano pieszo na wschód. Po rosyjskiej ucieczce i rozpoczęciu okupacji niemieckiej nastąpiło wiele spontanicznych pogromów lokalnych Żydów, z których znacząca część kolaborowała z Rosjanami i uznana została za współodpowiedzialną za więzienne masakry. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Ribbentrop‑Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‑niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‑Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‑Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‑niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
Wojna polsko‑rosyjska 1919‑1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20])
źródła
osobowe:
www.ipsb.nina.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.06.16], archiwum-ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
bibliograficzne:
„Martyrologia duchowieństwa archidiecezji wileńskiej 1939‑1945”, ks. Tadeusz Krahel, Białystok, 2017
„Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‑1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2022.01.06]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: SIECZKA Tadeusz
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu