• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • SKIBNIEWSKI Marian Dominik, źródło: www.kchodorowski.republika.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOSKIBNIEWSKI Marian Dominik
    źródło: www.kchodorowski.republika.pl
    zasoby własne

nazwisko

SKIBNIEWSKI

imiona

Marian Dominik

inne wersje imion

Mariusz

  • SKIBNIEWSKI Marian Dominik - Tablica pamiątkowa, kościół pw. Świętego Ducha, Nowy Sącz, źródło: www.miejscapamiecinarodowej.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOSKIBNIEWSKI Marian Dominik
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. Świętego Ducha, Nowy Sącz
    źródło: www.miejscapamiecinarodowej.pl
    zasoby własne
  • SKIBNIEWSKI Marian Dominik - Tablica pamiątkowa, kościół parafialny, Czerwona Woda, źródło: wegliniec.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOSKIBNIEWSKI Marian Dominik
    Tablica pamiątkowa, kościół parafialny, Czerwona Woda
    źródło: wegliniec.pl
    zasoby własne
  • SKIBNIEWSKI Marian Dominik - Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg, źródło: ipn.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOSKIBNIEWSKI Marian Dominik
    Tablica pamiątkowa, kościół pw. św. Stanisława, Sankt Petersburg
    źródło: ipn.gov.pl
    zasoby własne

funkcja

ojciec zakonny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

zakon

Towarzystwo Jezusowe SIwięcej na
jezuici.pl
[dostęp: 2012.11.23]

(i.e. Jezuici)

diecezja / prowincja

Prowincja Małopolska SI (od 1926)
Prowincja Polska SI (1918—26)
Prowincja Galicyjska SI (do 1918)

akademickie wyróżnienia

doktor filozofii
doktor teologii

data i miejsce
śmierci

27.09.1939

Przyłbicedziś: grom. Nowojaworowsk miasto, rej. Jaworów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

alt. daty i miejsca
śmierci

28.09.1939

szczegóły śmierci

W czasie I wojny światowej krótko kapelan włoskich strzelców tyrolskich i w szpitalu wojskowym dla jeńców wojennych w Krakowie (1914‑1915).

Po niemieckiej i rosyjskiej inwazji Polski w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej kapelan w szpitalu polowym zorganizowanym w majątku należącym do Leona Szeptyckiego, brata metropolity greckokatolickiej archieparchii lwowskiej, Andrzeja.

Tam zamordowany, razem z Leonem Szeptyckim i jego rodziną — według jedynych źródeł przez Rosjan, których okupacja właśnie się rozpoczynała, według innych przez ukraińskich nacjonalistów, członków ludobójczej organizacji ukraińskiej OUN.

Oprawcy kazali ofiarom kopać własne groby.

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

sprawstwo

Rosjanie / Ukraińcy

data i miejsce
urodzenia

20.04.1881

Balicedziś: grom. Szeginie, rej. Jaworów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]

alt. daty i miejsca
urodzenia

Babicedziś: gm. Krzywcza, pow. Przemyśl, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.08.03]

śluby zakonne

25.03.1920 (wieczyste)

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

28.10.1906 (Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
)

szczegóły posługi

1938 – 1939

wykładowca — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI — profesor języka niemieckiego nowicjatu

1937 – 1938

ojciec duchowy — Dziedzicedziś: osiedle w Czechowicach‑Dziedzicach, gm. Czechowice‑Dziedzice, pow. Bielsko‑Biała, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.15]
⋄ Wydział Teologiczny, klasztor pw. św. Józefa (Dom Rekolekcyjny), Jezuici SI

1935 – 1937

wykładowca — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Papieski Instytut Wschodni (łac. Pontificium Institutum Orientale) — profesor historii Kościołów Wschodnich

1929 – 1935

sekretarz — Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ zarząd, Oddział Lubelski, Polskie Towarzystwo Historyczne

1926 – 1935

wykładowca — Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Wydział Teologiczny (kolegium „Bobolanum”), klasztor pw. św. Piotra Apostoła, Jezuici SI — profesor historii Kościoła (1926‑1935), historii misji i liturgii (1932‑1935)

1921 – 1926

wykładowca — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Kolegium (łac. Collegium Maximum SS. Cordis Iesu), ul. Kopernika 26, klasztor (przy kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa), Jezuici SI — profesor historii Kościoła

1918 – 1921

wykładowca — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ Kolegium, klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI — profesor historii powszechnej i polskiej (1920‑1921), historii Kościoła (1918‑1920)

1917 – 1918

wykładowca — Dziedzicedziś: osiedle w Czechowicach‑Dziedzicach, gm. Czechowice‑Dziedzice, pow. Bielsko‑Biała, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.15]
⋄ Wydział Teologiczny, klasztor pw. św. Józefa (Dom Rekolekcyjny), Jezuici SI — profesor historii

1916 – 1917

Trzecia Probacja — Kalksburgdziś: dzielnica Liesing we Wiedniu, kraj Wiedeń, Austria
więcej na
de.wikipedia.org
[dostęp: 2022.11.09]
⋄ Kolegium, Jezuici SI — nauczyciel literatury francuskiej

1915

wykładowca — Dziedzicedziś: osiedle w Czechowicach‑Dziedzicach, gm. Czechowice‑Dziedzice, pow. Bielsko‑Biała, woj. śląskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.15]
⋄ Wydział Teologiczny, klasztor pw. św. Józefa (Dom Rekolekcyjny), Jezuici SI — profesor historii

1911 – 1915

student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ historia i geografia, Uniwersytet Jagielloński UJ — prawd. egzamin państwowy na nauczyciela szkół średnich w 1916

1910 – 1911

student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ teologia, Kolegium (łac. Collegium Maximum SS. Cordis Iesu, ul. Kopernika 26), Jezuici SI — jezuickie studia uzupełniające

1909 – 1910

nauczyciel — Bąkowicek. Chyrowa
dziś: grom. Chyrów miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.15]
⋄ Kolegium pw. św. Józefa (Zakład Naukowo–Wychowawczy), Jezuici SI — profesor j. francuskiego

1908 – 1909

student — Krakówdziś: pow. Kraków miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ teologia, Kolegium (łac. Collegium Maximum SS. Cordis Iesu, ul. Kopernika 26), Jezuici SI — jezuickie studia uzupełniające

1907 – 1908

nowicjat — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI

24.10.1907

wstąpienie — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI

do 1907

doktorant — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, „Gregorianum”, i.e. [łac. Pontificia Universitas Gregoriana / pl. Papieski Uniwersytet Gregoriański] — rezydent w Papieskim Niemieckim i Węgierskim Kolegium (łac. Pontificium Collegium Germanicum et Hungaricum de Urbe), zwanym „Collegium Germanicum”; obrona rozprawy doktorskiej z filozofii w 1903, z teologii w 1907

od 1900

student — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, „Gregorianum”, i.e. [łac. Pontificia Universitas Gregoriana / pl. Papieski Uniwersytet Gregoriański] — rezydent: Papieskie Niemieckie i Węgierskie Kolegium (łac. Pontificium Collegium Germanicum et Hungaricum de Urbe), zwane „Collegium Germanicum

1898 – 1900

uczeń — Bąkowicek. Chyrowa
dziś: grom. Chyrów miasto, rej. Sambor, obw. Lwów, Ukraina

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.15]
⋄ Kolegium pw. św. Józefa (Zakład Naukowo–Wychowawczy), Jezuici SI

współpracownik „Przeglądu Powszechnego”, „Kwartalnika Pedagogicznego”, „Ateneum Kapłańskiego”, autor wielu prac historycznych, m.in. „Wrażenia z Kampanii rzymskiej : Kampania jako jednostka geograficzna i historyczna”, Kraków, 1918; książki „Znaczenie dydaktyczne historii w szkołach średnich”, 1933

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

«Genocidium Atrox»: W latach 1939‑1947, szczególnie w latach 1943‑1944, niezależne jednostki ukraińskie, głównie przynależące do ludobójczych organizacji OUN (ramię polityczne) i UPA (ramię zbrojne), wspomagane przez ludność ukraińską, wymordowały — zazwyczaj w niezwykle brutalny sposób — na terenach Wołynia oraz sąsiadujących regionów Rzeczypospolitej, od 130,000 do 180,000 Polaków, ludności cywilnej, kobiet, dzieci, starszych, młodszych, mężczyzn. Konflikt polsko‑ukraiński, który otwarcie objawił się podczas i po zakończeniu I wojny światowej (w szczególności skutkując wojną polsko‑ukraińską lat 1918‑1919), który przetrwał, a nawet wzmocnił się podczas czasów II Rzeczpospolity, gdy zachodnia część Ukrainy wchodziła w skład państwa polskiego, wybuchł ponownie z momentem wybuchu II wojny światowej w 09.1939. Za czasów rosyjskiej okupacji 1939‑1941, gdy setki tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Rosji, gdy dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych (m.in. podczas tzw. zbrodni katyńskiej), miał jeszcze ograniczony zasięg, tym bardziej, że Ukraińcy, w szczególności nacjonaliści ukraińscy, również stali się obiektem prześladowań rosyjskich. Dopiero wybuch wojny niemiecko‑rosyjskiej 22.06.1941 i początek niemieckiej okupacji doprowadził do niezwykle krwawego konfliktu. Ukraińcy początkowo otwarcie wspierali Niemców (zakładając policję ukraińską,współuczestnicząc w zagładzie Żydów, wstępując do jednostek wojskowych walczących u boku Niemców). Później, wobec ambiwalentnej postawy Niemców, zaczęli się uniezależniać. I w 1943 jedna z jednostek ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN/UPA na Wołyniu doprowadziła do ludobójstwa miejscowej ludności polskiej. W ciągu paru tygodni zamordowano, przy biernej postawie Niemców, ponad 40 tys. Polaków. Strategię wołyńskiego OUN/UPA zaakceptowała i przyjęła cała organizacja i podobne akty ludobójstwa przeniosły się na tereny Małopolski Wschodniej, gdzie zamordowano ponad 20 tys. Polaków, napotykając jednakże na zbrojny opór ludności polskiej. Dalej na zachód, na terenie Chełmszczyzny, Rzeszowszczyzny, etc. ludobójstwo przekształciło się otwarty wręcz konflikt. Generalnie ludobójstwo dokonane przez ukraińskich nacjonalistów, współpracujących z niemieckimi siłami okupacyjnymi, na bezbronnych Polakach miało miejsce na całym terenie obecności ukraińskiej, zniszczono setki wiosek, mordując w wyrafinowany sposób wszystkich ich mieszkańców. W czasie tego holokaustu — znanego jako «Genocidium Atrox» (pl. „straszne ludobójstwo”) — zginęło ponad 200 kapłanów i sióstr zakonnych. Charakter i cel ludobójstwa może najlepiej oddaje pieśń śpiewana przez morderców: „Polaków wyrżniemy, Żydów wytniemy, wielką Ukrainę zdobyć musimy” (ukr. „Поляків виріжем, Євреїв видусим, велику Україну здобути мусим”). Ludobójstwo i konflikt, które doprowadziły do całkowitej eliminacji polskiej społeczności i polskiej kultury z Ukrainy, zakończyły się przymusowymi deportacji lat 1944‑1945 Polaków z terenów Ukrainy oraz części Ukraińców na Ukrainę, oraz „Akcją Wisła”, w trakcie której komunazistowskie siły kontrolowanych przez Rosjan polskich jednostek wysiedliły Ukraińców z terenów południowo‑wschodnich na zachód polskiej republiki prl. (więcej na: www.swzygmunt.knc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.06.20]
)

Ribbentrop‑Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‑niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‑Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‑Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‑niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

źródła

osobowe:
www.kresykedzierzynkozle.home.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.13]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.13]
, www.kchodorowski.republika.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.26]
, archive.todayKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]

bibliograficzne:
Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‑1945”, red. Józef Krętosz, Maria Pawłowiczowa, Opole, 2005
Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939‑1945”, Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), Wydawnictwo Świętego Krzyża, Opole, 2007
Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564‑1995”, o. Ludwik Grzebień SJ (opracowanie), Wydawnictwo WAM, Kraków 1996
Misterium iniquitatis. Osoby duchowne i zakonne obrządku łacińskiego zamordowane przez ukraińskich nacjonalistów w latach 1939‑1945”, ks. Józef Marecki, Instytut Pamięci Narodowej, Kraków 2020
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.kchodorowski.republika.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.26]
, www.miejscapamiecinarodowej.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
, wegliniec.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.10.31]
, ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: SKIBNIEWSKI Marian Dominik

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu