• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • ROSŁANIEC Franciszek, źródło: gosc.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOROSŁANIEC Franciszek
    źródło: gosc.pl
    zasoby własne
  • ROSŁANIEC Franciszek - 31.03.1937, Kraków, źródło: audiovis.nac.gov.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOROSŁANIEC Franciszek
    31.03.1937, Kraków
    źródło: audiovis.nac.gov.pl
    zasoby własne
  • ROSŁANIEC Franciszek - Wojciech Wdowski, obraz, ołtarz męczenników radomskich, katedra pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny, Radom, źródło: fara.radom.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOROSŁANIEC Franciszek
    Wojciech Wdowski, obraz, ołtarz męczenników radomskich, katedra pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny, Radom
    źródło: fara.radom.pl
    zasoby własne
  • ROSŁANIEC Franciszek - Wyobrażenie współczesne, Seminarium Duchowne, Radom?, źródło: diecezja.radom.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOROSŁANIEC Franciszek
    Wyobrażenie współczesne, Seminarium Duchowne, Radom?
    źródło: diecezja.radom.pl
    zasoby własne
  • ROSŁANIEC Franciszek - Wyobrażenie współczesne, Wojciech Wdowski, Radom, źródło: parafiaklwow.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOROSŁANIEC Franciszek
    Wyobrażenie współczesne, Wojciech Wdowski, Radom
    źródło: parafiaklwow.pl
    zasoby własne

status

błogosławiony

nazwisko

ROSŁANIEC

imiona

Franciszek

  • ROSŁANIEC Franciszek - Pomnik, kościół parafialny, Wyśmierzyce, źródło: waszkawaszka.bikestats.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOROSŁANIEC Franciszek
    Pomnik, kościół parafialny, Wyśmierzyce
    źródło: waszkawaszka.bikestats.pl
    zasoby własne
  • ROSŁANIEC Franciszek - Tablica pamiątkowa, pomnik, kościół parafialny, Wyśmierzyce, źródło: waszkawaszka.bikestats.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOROSŁANIEC Franciszek
    Tablica pamiątkowa, pomnik, kościół parafialny, Wyśmierzyce
    źródło: waszkawaszka.bikestats.pl
    zasoby własne
  • ROSŁANIEC Franciszek - Pomnik męczenników II wojny światowej, kościół pw. św. Jana Chrzciciela, Szczecin, źródło: www.szczecin.pl, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOROSŁANIEC Franciszek
    Pomnik męczenników II wojny światowej, kościół pw. św. Jana Chrzciciela, Szczecin
    źródło: www.szczecin.pl
    zasoby własne

data beatyfikacji

13.06.1999więcej na
www.swzygmunt.knc.pl
[dostęp: 2013.05.19]

Jan Paweł II, papież RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

diecezja sandomierskawięcej na
www.sandomierz.opoka.org.pl
[dostęp: 2013.05.19]

akademickie wyróżnienia

doktor habilitowany nauk biblijnych
doktor świętej teologii
licencjat nauk biblijnych

honorowe wyróżnienia

kanonik honorowywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
(katedra sandomierskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]
)

data i miejsce
śmierci

14.10.1942

TA Hartheimcentrum „eutanazyjne” Schloss Hartheim
dziś: Alkoven, pow. Eferding, kraj Górna Austria, Austria

więcej na
de.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

alt. daty i miejsca
śmierci

20.11.1942 (data „świadectwa śmierci” KL Dachau)

szczegóły śmierci

W 1905 jako uczeń gimnazjum w Radomiu usunięty przez rosyjskie władze zaborcze ze szkoły za udział tzw. strajku szkolnym.

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, po raz pierwszy aresztowany przez Niemców 04.10.1939.

Przetrzymywany w więzieniu Pawiak w Warszawie.

Zwolniony 17.10.1939.

Ponownie aresztowany przez Niemców 12.11.1939 po znalezieniu w kościele pw. św. Zbawiciela ulotek anty–niemieckich.

Przetrzymywany w więzieniu na ul. Daniłowiczowskiej i od 16.04.1940 w więzieniu Pawiak w Warszawie.

Następnie 02‑04.05.1940 przewieziony do obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen, a stamtąd 13‑14.12.1940 do obozu koncentracyjnego KL Dachau.

Wywieziony w „transporcie inwalidów” do Centrum Eutanazyjnego TA Hartheim, gdzie został zamordowany w komorze gazowej.

przyczyna śmierci

eksterminacja: zagazowanie w komorze gazowej

sprawstwo

Niemcy

data i miejsce
urodzenia

19.12.1889

Wyśmierzycedziś: gm. Wyśmierzyce, pow. Białobrzegi, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.28]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

06.06.1914 (Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
)

szczegóły posługi

1920 – 1939

profesor — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Wydział Teologii Katolickiej, [Uniwersytet Warszawski (od 1945) / Uniwersytet w konspiracji (1939‑1945) / Uniwersytet im. Józefa Piłsudskiego (1935‑1939) / Uniwersytet Warszawski (1915‑1935) / Cesarski Uniwersytet Warszawski (1870‑1915)] — wykładowca teologii bibijnej, historii egzegezy, archeologii i historii biblijnej; także: dziekan (1937‑1938, 1931‑1932) i prodziekan (1938‑1939, 1932‑1933) Wydziału Teologii Katolickiej

1934 – 1935

sekretarz — Polskie Towarzystwo Teologiczne

członkostwo — Polskie Towarzystwo Teologiczne

kapelan — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Przytulisko, ul. Belwederska

kapelan — Westiarki Jezusa WJ

spowiednik — Westiarki Jezusa WJ

spowiednik — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Zakład Wychowawczy dla Sierot (przy ul. Brackiej)

1920

habilitacja — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ Wydział Teologii Katolickiej, [Uniwersytet Warszawski (od 1945) / Uniwersytet w konspiracji (1939‑1945) / Uniwersytet im. Józefa Piłsudskiego (1935‑1939) / Uniwersytet Warszawski (1915‑1935) / Cesarski Uniwersytet Warszawski (1870‑1915)] — z „realiów biblijnych

1915 – 1918

student — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ nauki biblijne, Papieski Instytut Biblijny (łac. Pontificium Institutum Biblicum), zwany „Biblicum” (od 1909) — podyplomowe studia specjalistyczne, uwieńczone tytułem Licencjata Nauk Biblijnych

1911 – 1915

doktorant — Rzymdziś: prow. Rzym, reg. Lacjum, Włochy
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ teologia, „Gregorianum”, i.e. [łac. Pontificia Universitas Gregoriana / pl. Papieski Uniwersytet Gregoriański] — rozprawa doktorska pt. łac. „Sensus genuinus et plenus locutionis Filius Hominis a Christo domino adhibitae” (pl. „Prawdziwy i pełny wyraz pojęcia Syna Człowieczego używany przez Chrystusa Pana”), publiczna obrona 07.05.1915, wyd. Watykan 1920

1905 – 1911

student — Sandomierzdziś: gm. Sandomierz miasto, pow. Sandomierz, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne

biografia (zasoby własne)

kliknij by zaznajomić się ze szczegółami biografii w naszych zasobachkliknij by zaznajomić się ze szczegółami biografii w naszych zasobach

inni związani
szczegółami śmierci

DULNYKliknij by wyświetlić biografię Tadeusz, LEŚNIOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Stanisław, ŁĘGOSZKliknij by wyświetlić biografię Jakub, MACIEJAKKliknij by wyświetlić biografię Tadeusz, MAZURKIEWICZKliknij by wyświetlić biografię Karol, MYSAKOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Stanisław Franciszek, PANEKKliknij by wyświetlić biografię Józef, PROKOPOWICZKliknij by wyświetlić biografię Teodor, ROSZKOWSKIKliknij by wyświetlić biografię Konstanty Ludwik, SIUZDAKKliknij by wyświetlić biografię Jan, SZYMAŃSKIKliknij by wyświetlić biografię Feliks

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

TA Hartheim: W niem. Tötungsanstalt TA Hartheim (pl. Centrum Zabijania/Eutanazyjne), na zamku Schloss Hartheim w miejscowości Alkoven w Górnej Austrii, wchodzącym w skład kompleksu obozów koncentracyjnych KL Mauthausen–Gusen, w ramach «Aktion T4», Niemcy mordowali ofiary — osoby niedorozwinięte psychicznie — w komorach gazowych. Od 04.1941 program rozszerzono o więźniów obozów koncentracyjnych. Większość, jeśli nie wszyscy, duchowni z obozu koncentracyjnego KL Dachau byli zawożeni do Hartheim w tzw. „transportach inwalidów” (pod kryptonimem „Aktion 14 f 13”) — osób chorych i według Niemców „niezdolnych do pracy” — z obozu w KL Dachau (początkowo pod pretekstem transferu do lepszego obozu).
Uwaga: Podane w „Białej Księdze” daty śmierci zamordowanych w Schloss Hartheim są datami wywiezienia ofiar z ostatniego obozu koncentracyjnego, gdzie byli przetrzymywani. Nieznane są rzeczywiste daty śmierci — poza ok. 49 kapłanami, których nazwiska znalazły się na listach „transportów inwalidów”, ale nie dotarli do TA Hartheim. Prawd. zginęli w dniu wyjazdu z KL Dachau, po drodze, z KL Dachau do Monachium, i ich ciała zostały w Monachium wyrzucone z transportu i skremowane. Śledztwo polskiego Instytutu Pamięci Narodowej IPN wskazuje, że pozostałe ofiary były mordowane natychmiast po przywiezieniu do Schloss Hartheim, ciała palone a prochy rozrzucane po pobliskich polach bądź do Dunaju. Dla ukrycia ludobójczych mordów Niemcy fałszowali zarówno daty śmierci (na przykład te zapisane w księgach obozu KL Dachau i w „Białej Księdze” ukazane jako daty alternatywne) jak i przyczyny śmierci. (więcej na: ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
)

«Aktion T4»: Niemiecki program eutanazyjny, systematycznego fizycznego mordu ludzi niedorozwiniętych psychicznie, przewlekle chorych psychicznie i neurologicznie — „eliminacji życia niewartego życia” (niem. „Vernichtung von lebensunwertem Leben”). W szczytowym okresie lat 1940‑1941 zamordowano ok. 70,000 osób, w tym pensjonariuszy szpitali psychiatrycznych w okupowanej przez Niemców Polsce. Od 04.1941 programem objęto chorych psychicznie i „niepełnosprawnych” (co oznaczało niezdolnych do pracy) więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych — pod kryptonimem „Aktion 14 f 13”. Zamordowano wówczas ok. 20,000 więźniów, m.in. w komorach gazowych w Hartheim mordowano polskich kapłanów przetrzymywanych w obozie koncentracyjnym KL Dachau. Innym „regionalnym przedłużeniem” «Aktion T4» był program „Aktion Brandt”, w trakcie którego Niemcy mordowali przewlekle chorych, by zwolnić miejsca w szpitalach dla rannych żołnierzy. Szacuje się, że w tym programie zamordowano co najmniej 30,000 osób. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.12.28]
)

KL Dachau (nr więźnia: 22687Kliknij by wyświetlić biografię): KL Dachau w niemieckiej Bawarii, założony w 1933, stał się głównym obozem koncentracyjnym dla księży katolickich w czasie II wojny światowej: 09.11.1940 Reichsführer–SS Heinrich Himmler, szef SS, Gestapo i niemieckiej policji, w wyniku interwencji Watykanu, podjął decyzję o przeniesieniu wszystkich duchownych przetrzymywanych w różnych obozach koncentracyjnych do obozu KL Dachau. Pierwsze większe transporty miały miejsce 08.12.1940. W KL Dachau Niemcy więzili ok. 3,000 kapłanów, w tym ok. 1,800 polskich. Kapłanów zmuszano do niewolniczej pracy na tzw. „Plantagach” — niem. „Die Plantage”, największym w Europie, zarządzanym przez ludobójcze SS ogrodzie ziołowym, składającym się z wielu szklarni, budynków laboratoryjnych i ziemi ornej, gdzie prowadzono eksperymenty z noymi lekami naturalnymi — przez wiele godzin, bez przerw, bez ochronnych ubrań, bez pożywienia. Pracowali przy budowach, m.in. krematorium. W barakach więziennych panował głód, szczególnie w latach 1941‑2, zimą przejmujące zimno a latem nieznośny upał. Więźniowie zapadali na choroby, w szczególności gruźlicę. Na wielu przeprowadzano zbrodnicze „eksperymenty medyczne” — in 11.1942 ok. 20 kapłanów otrzymało zastrzyki z flegmony; od 07.1920 do 05.1944 ok. 120 poddanych zostało eksperymentom malarycznym. Ponad 750 polskich duchownych zostało przez Niemców zamordowanych, w tym wielu zagazowanych w ośrodku eutanacyjnym Scholoss Hartheim w Austrii. System obozów KL Dachau w szczytowym momencie miał ok. 100 podobozów niewolniczej pracy przymusowej — w południowych Niemczech i Austrii. Udokumentowanych zostało ok. 32,000 przypadków śmierci w obozie, tysiące zginęło bez śladu. W momencie oswobodzenia 29.04.1945 przez wojska USA ok. 10,000 na 30,000 więźniów było chorych… (więcej na: www.kz-gedenkstaette-dachau.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.05.30]
)

KL Sachsenhausen (nr więźnia: 024538): Przez obóz koncentracyjny KL Sachsenhausen, założony na terenach byłej wioski olimpijskiej w 07.1936, przeszły w 1940 setki polskich kapłanów. Zanim zostali przetransportowani to obozu koncentracyjnego KL Dachau, część z nich zginęła w KL Sachsenhausen. W obozie dokonywano zbrodniczych eksperymentów medycznych na więźniach. W latach 1942‑1944 ok. 140 więźniów pracowało nad fałszowaniem funtów brytyjskich, paszportów, wiz, pieczęci i innych dokumentów. Także i innych więźniów wykorzystywano do pracy niewolniczej, m.in. w zakładach lotniczych firmy Heinkel, w fabrykach firm AEG i Siemens. Przeciętnie w obozie przebywało ok. 50,000 więźniów. Razem przez KL Sachsenhausen i jego filie przeszło ponad 200,000, z których zginęły dziesiątki tysięcy. Tuż przed nadejściem Rosjan dokonano masowej ewakuacji obozu i jego filii (razem ok. 80,000 więźniów) na zachód — w tzw. „marszach śmierci” do innych obozów, m.in. do KL Mauthausen–Gusen oraz KL Bergen–Belsen. Obóz funkcjonował do 22.04.1945. Po zakończeniu działań wojennych Rosjanie zorganizowali tam tajny obóz dla jeńców niemieckich i „podejrzanych” żołnierzy rosyjskich. (więcej na: www.stiftung-bg.deKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
)

Warszawa (Daniłowiczowska): Warszawski centralny areszt — Centralniak — wykorzystywany przez Niemców jako więzienie sądowe, w którym przetrzymywano osoby podejrzewane o przestępstwa polityczne. Wielu wywieziono następnie na miejsca straceń (m.in. w podwarszawskich miejscowościach Magdalenka i Anin). (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17]
)

Pawiak: Więzienie śledcze w Warszawie, zbudowane przez zaborcę rosyjskiego w latach 1830‑1835. W latach zaboru rosyjskie więzienie śledcze, zarówno kryminalne, jak i polityczne. W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej, największe niemieckie więzienie w Generalnym Gubernatorstwie. Początkowo podlegało Wydziałowi Sprawiedliwości Urzędu Generalnego Gubernatorstwa, a od 03.1940 niem. Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienst (pl. Policja Bezpieczeństwa i Służba Bezpieczeństwa) Dystryktu Warszawskiego — w szczególności niemieckiej Tajnej Policji Politycznej Gestapo. Na Pawiaku przetrzymywano stale ok. 3,000 więźniów, z czego ok. 2,200 na oddziale męskim i ok. 800 na oddziale kobiecym (tzw. Serbia) — przy „pojemnościok. 1000 więźniów. W sumie w latach 1939‑1944 przez więzienie przeszło ok. 100,000 więźniów, z czego ok. 37,000 Niemcy zamordowali w egzekucjach — od 10.1943 więźniów Pawiaka mordowano w jawnych egzekucjach na ulicach Warszawy (niekiedy kilka razy dziennie) — w czasie przesłuchań, w celach albo „szpitalu” więziennym, a ok. 60,000 wywieziono w 95 transportach do obozów koncentracyjnych (głównie KL Auischwitz), innych miejsc odosobnienia lub do pracy przymusowej. Więzienie Niemcy zburzyli w czasie Powstania Warszawskiego 08‑10.1944. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
)

Generalne Gubernatorstwo: Jednostka administracyjno–terytorialna utworzona przez Niemców w 1939 po agresji na Polskę, obejmująca część okupowanego przez Niemcy terytorium Polski, która nie została wcielona bezpośrednio do Rzeszy. Powstała w rezultacie paktu Ribbentrop–Mołotow w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec (także wówczas zwana Generalnym Gubernatorstwem). Zarządzana przez Niemców do 1945 — do czasu ofensywy rosyjskiej — i stanowiąca część tzw. Wielkich Niemiec — Großdeutschland. Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo). Od 07.1941 w jego skład wchodził też dystrykt Galicja. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04]
)

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro–Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

źródła

osobowe:
pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
, www.ipgs.usKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, arolsen-archives.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]

bibliograficzne:
p. Monika Liebscher, niem. Gedenkstätte und Museum Sachsenhausen (pl. Miejsce Pamięci i Muzeum Sachsenhausen), korespondencja prywatna, 08.07.2020
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
gosc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.10]
, audiovis.nac.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.04.23]
, fara.radom.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.11.07]
, diecezja.radom.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
, parafiaklwow.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.05.30]
, waszkawaszka.bikestats.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
, waszkawaszka.bikestats.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
, www.szczecin.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: ROSŁANIEC Franciszek

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu