Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
status
Sługa Boży
nazwisko
PUDANS
imiona
Józef
funkcja
ojciec zakonny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
zakon
Towarzystwo Jezusowe SIwięcej na
jezuici.pl
[dostęp: 2012.11.23]
(i.e. Jezuici)
diecezja / prowincja
archidiecezja ryskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
akademickie wyróżnienia
licencjat prawa kanoniczego
narodowość
łotewska
data i miejsce
śmierci
15.06.1942
ITŁ WiatŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dawn.: Jagodnaja
dziś: miejscowość nieistniejąca, obw. kirowski, Rosja
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim ataku w 09.1939 na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej, po aneksji Łotwy przez Rosjan w 06.1940 i rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, aresztowany przez Rosjan 14.06.1941 (kilka dni przed niemieckim atakiem 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan) — podczas ostatniej wielkiej akcji deportacyjnej Polaków z zagarniętych przez Rosjan terytoriów 1939 (i nie tylko: także z okupowanej Litwy i Łotwy) w głąb Rosji, „na Syberię”.
13.07.1941 przetransportowany do obozu przejściowego Juchnowo R‑43 (Pawliszczew Bar) w obw. kałuskim.
Stamtąd wywieziony do obozu koncentracyjnego ITŁ WiatŁag i 08.09.1941 wyznaczony do „lekkiej pracy” jako więzień 3. kategorii „więźniów słabych”.
Zginął w podobozie nr 7 obozu ITŁ WiatŁag, w wiosce Jagodnaja, ok. 200 km na północny wschód od Kirowa (Wiatki), gdzie Rosjanie zgromadzili wielu Łotyszy, z których większość tam zmarła — w nieznanych okolicznościach.
przyczyna śmierci
eksterminacja
sprawstwo
Rosjanie
data i miejsce
urodzenia
06.06.1903
Logockidziś: poh. Kalupe, gm. Górny Dyneburg, Łotwa
więcej na
lv.wikipedia.org
[dostęp: 2022.06.29]
alt. daty i miejsca
urodzenia
1902
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
06.09.1926
szczegóły posługi
1939 – 1941
proboszcz — Iłuksztadziś: gm. Iłukszta, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.02.06] ⋄ rezydencja, Jezuici SI ⋄ parafia RK — także: prefekt gimnazjum (w parafii o większości polskiej)
1938 – 1939
proboszcz — Rygadziś: gm. Ryga miasto, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ rezydencja, Jezuici SI ⋄ parafia RK pw. św. Franciszka
1934 – 1937
student — Lublindziś: pow. Lublin miasto, woj. lubelskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ prawo kanoniczne, Wydział Prawa Kanonicznego, [Katolicki Uniwersytet Lubelski KUL (od 1928) / konspiracyjny Katolicki Uniwersytet Lubelski KUL (1939‑1944) / Uniwersytet Lubelski (1918‑1928)]
13.09.1933
wstąpienie — Stara Wieśdziś: gm. Brzozów, pow. Brzozów, woj. podkarpackie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Jezuici SI
1929 – 1932
prefekt — Agłonadziś: poh. Agłona, gm. Prele, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ Gimnazjum Katolickie
wikariusz — Dyneburgdawn.: Dźwińsk (1893‑1920)
dziś: gm. Dyneburg miasto, Łotwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Piotra w okowach
inni związani
szczegółami śmierci
APSZYNASKliknij by wyświetlić biografię Piotr
miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)
ITŁ WiatŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‑Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Вятский (pl. Wiackij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą we wsi Rudnicznyj w obw. kirowskim. Założony 05.02.1938. Więźniowie niewolniczo pracowali przy wyrębie lasów i obróbce drewna, budowie celulozowni, w tartakach, przy produkcji podkładów kolejowych, mebli, instrumentów muzycznych, odzieży, butów, cegieł, w garncarstwie, w warsztatach mechanicznych i naprawczych, przy budowie dróg, etc. W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 35,000 więźniów: e.g. 19,984 (01.01.1940); 28,643 (01.01.1942); 16,492 (01.01.1943); 24,922 (01.01.1948); 28,228 (01.01.1950); 35,218 (01.04.1952); 31,410 (01.01.1953); 22,215 (01.01.1954); 22,454 (01.01.1955); 22,447 (01.01.1956); 23,356 (01.01.1957); 23,614 (01.01.1959); 18,211 (01.01.1960). W 1952 wśród 35,218 więźniów było 5,411 kobiet i 6,415 skazanych za „działalność kontrrewolucyjną”. Zakończył działalność w 1960 (acz praktycznie istniał do lat 1990.). (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08], ru.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14])
Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‑трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‑Bałtycki (1931‑1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‑каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09])
KŁW Pawliszczew Bor: Rosyjski ros. Концентрационный Лагерь для Военнопленных (pl. Jeniecki Obóz Koncentracyjny) KŁW, zarządzany przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD, zwany także Juchnowo R‑43, ok. 20 km od linii kolejowej Rosław‑Moskwa, w obw. kałuskim, dla Polaków aresztowanych po najeździe w 1939, fukcjonujący w latach 1939‑1941 we wsi Pawliszczew Bor — w byłym majątku Koziełł‑Poklewskich, używanym wcześniej jako sanatorium przeciwgruźliczne. W obozie przetrzymywano co najmniej trzy niezależne grupy jeńców polskich: 09‑12.1939, 04‑06.1940 i 07.1940‑06.1941. M.in. 08.10.1939 w obozie więziono 8,095 polskich jeńców wojennych. W 07.1941 obóz wykorzystywano także jako obóz przejściowy m.in. dla więźniów łotewskich aresztowanych w 06.1941, tuż przed niemieckim atakiem 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08])
Deportacje na Syberię: W latach 1939‑1941 Rosjanie deportowali z okupowanych terenów Polski — w ramach czterech wielkich wywózek: 10.02.1940, 13‑14.04.1940, 05‑07.1940, 05‑06.1941 — do 1 mln polskich obywateli na Syberię, porzucając ich w miejscu przesiedlenia bez jakiegokolwiek wsparcia. Tysiące z nich zginęło bądź zostało na wygnaniu na zawsze. Także później, po 1944, Rosjanie deportowali obywateli polskich na wschód, w głąb Rosji, na Syberię. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
Ribbentrop‑Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‑niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‑Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‑Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‑niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
www.jezuici.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.26], misjejezuici.blogspot.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.26], latgalesdati.du.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], www.preilubiblioteka.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], nekropole.infoKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14], archive.todayKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19]
bibliograficzne:
„Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‑1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
„Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564‑1995”, o. Ludwik Grzebień SJ (opracowanie), Wydawnictwo WAM, Kraków 1996
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.preilubiblioteka.lvKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14]
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: PUDANS Józef
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu