funkcja

siostra zakonna

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

zakon

Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek od Cierpiących (Franciszkanki od Cierpiących - CSFA)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

diecezja / prowincja

ordynariat polowy Wojska Polskiegowięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]

data i miejsce śmierci

16.09.1944

Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

szczegóły śmierci

przyczyna śmierci

exterminacja: bombardowanie miasta

sprawstwo

Niemcy

data i miejsce urodzenia

04.02.1912

Wielkie Kozinie

szczegóły posługi

inni związani szczegółami śmierci

BORKOWSKAKliknij by wyświetlić biografię Franciszka (s. Wincenta), CIEŚLAKKliknij by wyświetlić biografię Antonina (s. Barbara), CYRANKOWSKAKliknij by wyświetlić biografię Klara (s. Franciszka), WAWROWSKAKliknij by wyświetlić biografię Jadwiga

miejsca zagłady
obozy (+ nr więźnia)

Warszawa (Puławska 113d): Szpital dla osób nieuleczalnie chorych Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, przy ul. Puławskiej 113d, obok pałacyku Królikarnia, w Warszawie. W czasie Powstania Warszawskiego urządzono w nim polowy szpitalik powstańczy, służący w ramach oddziału „Bakcyl” (Sanitariat Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej — V Obwód Mokotów), w którym posługiwały siostry zakonne. W 09.1944 silne bombardowania Mokotowa skupiły w podziemiach szpitalnego kościółka wielu bezdomnych, którzy musieli opuścić swoje zniszczone domy i mieszkania. 16.09.1944 szpital i przylegający doń kościółek zostały przez Niemców zbombardowane. Zginęło 5 sióstr franciszkanek, wielu chorych, powstańców i osób cywilnych. (więcej na: archidiecezja.warszawa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01])

Powstanie Warszawskie: Trwało od 1.08.1944 do 03.10.1944. Było próbą wyzwolenia Warszawy okupowanej przez Niemcy przez Polskie Państwo Podziemne — jedyną taką strukturę na świecie na terenach okupowanych przez Niemcy, efektywnie potajemnie rządzącą w Polsce — i walczące w jego imieniu polskie podziemne jednostki wojskowe, głównie Armii Krajowej (byłego Związku Walki Zbrojnej ZWZ) i Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ). W tym samym czasie Rosjanie zatrzymali front na całej długości, stanęli po drugiej stronie Wisły i bezczynnie przyglądali się zagładzie miasta, zabraniając nawet alianckim samolotom lecącym z pomocą z Włoch międzylądowania na zajętych przez nich terytoriach. W czasie Powstania Niemcy zamordowali ok. 200 tys. Polaków, w większości osoby cywilne. Około 200 duchownych i sióstr zakonnych zginęło w walkach albo zostało zamordowanych przez Niemców, wielu w zbiorowych egzekucjach. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17])

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro–Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])

źródła

osobowe:
www.1944.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.12.19], grafik.rp.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.05.19], archidiecezja.warszawa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.03.01]