funkcja

ojciec zakonny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymsko-katolicki)
więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2014.09.21]

zakon

Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (marianie - MIC)
więcej na: www.marianie.pl [dostęp: 2012.11.23]

diecezja / prowincja

ordynariat polowy Wojska Polskiego
więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2014.12.20]

data i miejsce urodzenia

29.05.1915

Kołodziąż (pow. Siedlce)

śluby zakonne

15.08.1933 (ostatnie)

prezbiterat (święcenia)/
ordynacja

21.04.1943

szczegóły posługi

zakonnik domu zakonnego Warszawa–Praga przy ul. Wileńskiej, prefekt szkół w Warszawie, wychowawca w Gimnazjum i Zakładzie dla Chłopców oo. marianów w Warszawie–Praga

data i miejsce śmierci

19.01.1944

Warszawa

przyczyna śmierci

zbiorowy mord

szczegóły śmierci

Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, był prawd. kapelanej podziemnej Armii Krajowej AK (część Polskiego Państwa Podziemnego). Aresztowany przez Niemców 05.01.1944, podczas uczestnictwa w tajnych wykładach z socjologii jako student podziemnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich (działającego w ramach systemu tajnego nauczania — część Polskiego Państwa Polskiego). Wraz z nim w mieszkaniu p. Czakich przy ul. Słowackiego 35/43 Niemcy aresztowali rodziców aresztowanej kilka godzin wcześniej łączniczki Armii Krajowej AK, Hanny Czaki, jej ciotkę, wykładowcę dra Okińskiego i 6 studentów i 4 studentki, oraz jeszcze jedną łączniczkę AK. Przetrzymywany w więzieniu Pawiak. Przesłuchiwany i torturowany w siedzibie Gestapo przy ul. Szucha. Rozstrzelany przez Niemców na ulicach Warszawy przy ul. Długiej (w ruinach getta warszawskiego) — wraz z dr Okińskim i wszystkich zatrzymanymi studentami. Wszyscy pozostali aresztowani tego samego dnia zostali zamordowani przez Niemców później.

alt. daty i miejsca śmierci

21.01.1944, 22.01.1944

sprawstwo

Niemcy

miejsca zagłady
obozy (+ nr więźnia)

Warszawa (Al. Szucha): W budynku ul. Jana Chrystiana Szucha 25 w Warszawie — wówczas części okupacyjnego Generalnego Gubernatorstwa — w centrum tzw. dzielnicy policyjnej (ze statusem niem. „Nur für Deutsche” — pl. „Tylko dla Niemców”), od 07.10.1939 siedziby niem. Der Kommandeur Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienst für den Distrikt Warschau (pl. Urząd Komendanta Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa dystryktu warszawskiego), Niemcy zorganizowali siedzibę warszawskiej niem. Geheime Staatspolizei (pl. Tajna Policja Państwowa), czyli Gestapo. W suterenie urządzono niem. Hausgefängnis (pl. więzienie śledcze). Do Gestapo przywożono więźniów z warszawskich więzień, głównie z Pawiaka (dwa razy dziennie) na przesłuchania. Stosowano tortury — „bicie (pałką, pejczem, gumą, żelaznymi drągami, kolbami pistoletów), kopanie, szczucie psami, przypalanie papierosami lub żelaznym prętem (szczególnie twarzy, pięt i jamy brzusznej), miażdżenie palców i genitaliów, wieszanie na skutych z tyłu rękach (tzw. słupek), łamanie kości, wybijanie przednich zębów, uszkadzanie gałek ocznych, duszenie maską przeciwgazową z uszkodzonym pochłaniaczem, drażnienie prądem elektrycznym, wlewanie wody do nosa przy zakneblowanych ustach, zanurzanie głowy więźnia w wiadrze z wodą i trzymanie jej tam aż do wystąpienia objawów uduszenia, wyrywanie paznokci oraz wbijanie pod nie stalowych igieł” (Wikipedia). Torturowano na oczach najbliższych. Katowano nawet kobiety w zaawansowanej ciąży. W czasie Powstania Warszawskiego w gmachu dokonywano masowych egzekucji Polaków. Ilość ofiar — nieznana (w 06.1946 z piwnicy budynków przy Al. Szucha wywieziono 5.5 tony prochów i kości ludzkich). (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2019.02.02])

Pawiak: Więzienie śledcze w Warszawie. Największe niemieckie więzienie w Generalnym Gubernatorstwie. 100 tys. więźniów w latach 1939‑44 przeszło przez Pawiak, z czego ok. 37 tys. Niemcy zamordowali w egzekucjach, w czasie przesłuchań, w celach albo „szpitalu” więziennym. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.08.10])

Generalne Gubernatorstwo: Jednostka administracyjno–terytorialna utworzona przez Niemców w 1939 po agresji na Polskę, obejmująca część okupowanego przez Niemcy terytorium Polski, która nie została wcielona bezpośrednio do Rzeszy. Zarządzana przez Niemców do 1945 — do czasu ofensywy rosyjskiej — i stanowiąca część tzw. Wielkich Niemiec — Großdeutschland. Od 1941 w jej skład wchodził też dystrykt Galicja. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.12.04])

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. „Wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2015.09.30])

źródła

osobowe:
www.stankiewicz.e.pl [dostęp: 2012.11.23], www.marianie.pl [dostęp: 2013.02.09], www.padrimariani.org [dostęp: 2014.05.09]