• MATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneMATKA BOŻA CZĘSTOCHOWSKA
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
link to OUR LADY of PERPETUAL HELP in SŁOMCZYN infoLOGO PORTALU

Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska

  • św. ZYGMUNT: kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
  • św. ZYGMUNT: XIX w., feretron, kościół św. Zygmunta, Słomczyn; źródło: zbiory własneśw. ZYGMUNT
    XIX w., feretron
    kościół pw. św. Zygmunta, Słomczyn
    źródło: zbiory własne
LINK do Nu HTML Checker

pełna lista:

wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę

displayClick to display full list in English


Martyrologium duchowieństwa — Polska

XX w. (lata 1914 – 1989)

dane osobowe

wersja:

EnglishClick to display this bio in English

link to PERSONAL RECORD - ENGLISH VERSIONClick to display this bio in English
  • CZABAN Aleksander Teodor - ok. 1938, Huta Stepańska, źródło: monitor-press.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOCZABAN Aleksander Teodor
    ok. 1938, Huta Stepańska
    źródło: monitor-press.com
    zasoby własne
  • CZABAN Aleksander Teodor - 29.07.1937, Huta Stepańska, źródło: monitor-press.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOCZABAN Aleksander Teodor
    29.07.1937, Huta Stepańska
    źródło: monitor-press.com
    zasoby własne
  • CZABAN Aleksander Teodor; źródło: Roman Dzwonkowski, SAC, „Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939—1988”, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOCZABAN Aleksander Teodor
    źródło: Roman Dzwonkowski, SAC, „Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939—1988”, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
    zasoby własne
  • CZABAN Aleksander Teodor; źródło: Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), „Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939—1945”, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOCZABAN Aleksander Teodor
    źródło: Maria Pawłowiczowa (red.), ks. Józef Krętosz (red.), „Słownik biograficzny duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego ofiar II wojny światowej 1939—1945”
    zasoby własne

nazwisko

CZABAN

imiona

Aleksander Teodor

  • CZABAN Aleksander Teodor - Tablica pamiątkowa, Mauzoleum Ofiar Terroru Hitlerowskiego i Stalinowskiego, dzwonnica, bazylika pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, Chełm Lubelski, źródło: wonder175.blogspot.com, zasoby własne; KLIKNIJ by POWIĘKSZYĆ i WYŚWIETLIĆ INFOCZABAN Aleksander Teodor
    Tablica pamiątkowa, Mauzoleum Ofiar Terroru Hitlerowskiego i Stalinowskiego, dzwonnica, bazylika pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, Chełm Lubelski
    źródło: wonder175.blogspot.com
    zasoby własne

funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

diecezja łuckawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]

diecezja łucko-żytomierska (aeque principaliter)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.11.14]

data i miejsce
śmierci

1940

ITŁ UchtIżemŁagsieć obozów pracy niewolniczej GuŁAG
dziś: rej. iżemski, rep. Komi, Rosja

alt. daty i miejsca
śmierci

19,1939, 23.06.1941, 1941

Łuckdziś: rej. Łuck miasto, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

szczegóły śmierci

Po święceniach kapłańskich w Polsce (Rosjanie w 1918 zamknęli seminarium duchowne w Żytomierzu, dlatego kończył studia w seminarium w Tarnowie) powrócił do rodzinnej diecezji żytomierskiej, pozostawionej na mocy traktatu ryskiego na terenie Rosji.

Posługiwał w katedrze w Żytomierzu.

Nękany i prześladowany przez rosyjskich agentów ludobójczego Czeka, zagrożony aresztowaniem, ok. 1922 przekroczył nielegalnie granicę i powrócił do Polski.

Posługiwał w diecezji łuckiej.

Po niemieckiej i rosyjskiej inwazji Polski w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji Wołynia przez Rosjan, aresztowany w 1939 w Równem przez rosyjskie ludobójcze NKWD.

Prawd. zesłany do rosyjskich obozów koncentracyjnych Gułag.

Prawd. zmarł na czerwonkę w obozie koncentracyjnym ITŁ UchtIżemŁag, niewolniczo pracując w kopalni diamentów.

alt. szczegóły śmierci

Według innych źródeł zamordowany przez Rosjan w 10.1939, podczas próby ucieczki.

Według jeszcze innych zamordowany przez Rosjan ok. 23.06.1941 w więzieniu w Łucku, podczas masakry więźniów po niemieckim ataku na uprzedniego sojusznika, Rosjan.

przyczyna śmierci

eksterminacja

sprawstwo

Rosjanie

data i miejsce
urodzenia

1896

Poryck?dziś: Pawliwka, grom. Pawliwka, rej. Włodzimierz, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

prezbiterat (święcenia)
ordynacja

1919 (Tarnówdziś: pow. Tarnów miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
)

szczegóły posługi

od 1938

rezydent–mansjonarz — Huta Stepańskadawn.: Wacławówka (ok. 1922‑1923)
dziś: Huta, grom. Kostopol miasto, rej. Równe, obw. Równe, Ukraina

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.20]
⋄ parafia RK pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa ⋄ dekanat RK Kostopoldziś: grom. Kostopol miasto, rej. Równe, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— pomocnik proboszcza

1923 – 1938

proboszcz — Huta Stepańskadawn.: Wacławówka (ok. 1922‑1923)
dziś: Huta, grom. Kostopol miasto, rej. Równe, obw. Równe, Ukraina

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.20]
⋄ parafia RK pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa ⋄ dekanat RK Kostopoldziś: grom. Kostopol miasto, rej. Równe, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— w 1930 zakupił tam uroczysko „Słone Błoto”, gdzie wybudował uzdrowisko

ok. 1923

prefekt — Dubnodziś: grom. Dubno miasto, rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia RK pw. św. Jana Nepomucena Męczennika ⋄ dekanat RK Dubnodziś: grom. Dubno miasto, rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
— szkoły powszechne

ok. 1921

administrator — Nabruskatakże: Nabrzuska
dziś: grom. Nowa Ruda, rej. Kamień Koszyrski, obw. Wołyń, Ukraina

więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.20]
⋄ parafia RK pw. Apostołów św. Piotra i św. Pawła ⋄ dekanat RK Koweldziś: grom. Kowel miasto, rej. Kowel, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.27]

ok. 1920 – ok. 1921

administrator — Koniuchydziś: grom. Łokacze, rej. Włodzimierz, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.20]
⋄ parafia RK pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ⋄ dekanat RK Włodzimierz Wołyńskidziś: Włodzimierz, grom. Włodzimierz miasto, rej. Włodzimierz, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]

ok. 1919 – ok. 1920

wikariusz — Żytomierzdziś: grom. Żytomierz miasto, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ parafia katedralna RK pw. św. Zofii ⋄ dekanat RK Żytomierzdziś: grom. Żytomierz miasto, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]

1918 – 1919

student — Tarnówdziś: pow. Tarnów miasto, woj. małopolskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne

1914 – 1918

student — Żytomierzdziś: grom. Żytomierz miasto, rej. Żytomierz, obw. Żytomierz, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne

miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)

ITŁ UchtIżemŁag: Rosyjski ros. Исправи́тельно‑Трудово́й Ла́герь (pl. Poprawczy Obóz Pracy) ITŁ ros. Ухто‑Ижемский (pl. Uchto‑Iżemskij) — obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej (w ramach kompleksu Gułag) — z siedzibą w miejscowości Uchta (do 1939 zwanej Czibju), położony w dorzeczu rzeki Iżma, w republice Komi. Założony 10.05.1938, po wyodrębnieniu z obozu koncentracyjnego ITŁ UchtPeczŁag. Więźniowie niewolniczo pracowali przy poszukiwaniach i wydobyciu ropy naftowej, montażu wież wiertniczych, budowie gazociągów, zakładów przetwórstwa ropy, budowie zbiorników na ropę i olej napędowy, w fabrykach materiałów budowlanych (e.g. cegły), kamieniołomach, przy wyrębie lasów i przetwórstwie drewna, w zakładach papierniczych, budowie i utrzymaniu (odśnieżanie) dróg, w warsztach mechanicznych i naprawczych, przy pracach załadunkowych i rozładunkowych, etc. Było wśród nich wielu Polaków przywiezionych w 1939 po rosyjskiej inwazji Polski, Niemców (tzn. pochodzenia niemieckiego, w tym kobiet, z regionów nadwołżańskich) and obywateli krajów Bałtyckich (głównie po 1944). W szczytowym okresie — do śmierci 05.03.1953 rosyjskiego socjalistycznego przywódcy, Józefa Stalina — przetrzymywano w nim ok. 40,000 więźniów: e.g. 30,453 (01.07.1938); 27,006 (01.01.1939); 39,087 (01.07.1941); 25,331 (01.01.1942); 24,651 (01.01.1947); 34,072 (01.01.1948); 35,625 (01.01.1949); 37,180 (01.01.1950); 34,546 (01.01.1951); 33,544 (01.01.1952); 30,275 (01.01.1953). Zakończył działalność 18.05.1955 i został wraz z wieloma podobozami wcielony do obozu koncentracyjnego ITŁ PeczorŁag. (więcej na: old.memo.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2024.04.08]
)

Uchta: Lokalna stolica szeregu rosyjskich obózów koncentracyjnych i pracy przymusowej — w kopalniach (m.in. diamentów), przy wydobyciu ropy naftowej, etc. — w ramach GUŁAG, w republice Komi (poza kołem podbiegunowym) — takich jak łagier Uchpechłag, ITŁ WorkutŁag, Inta, Uchwymłag, ITŁ UchtIżemŁag, Sieżeldor. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.08.17]
)

Gułag: Akronim Gułag pochodzi od ros. Главное управление исправительно‑трудовых лагерей и колоний (pl. Główny Zarząd Poprawczych Obozów Pracy). Sieć rosyjskich obozów koncentracyjnych niewolniczej pracy przymusowej formalnie założony został decyzją najwyższych władz rosyjskich 27.06.1929. Kontrolę przejęło OGPU, poprzednik ludobójczego NKWD (od 1934) i MGB (od 1946). Poszczególne łagry (obozy) powstawały często w oddalonych, słabo zaludnionych obszarach, na których budowano ważne dla rosyjskiego państwa obiekty przemysłowe lub transportowe. Modelem stała się pierwsza „wielka budowa komunizmu”, czyli Kanał Białomorsko‑Bałtycki (1931‑1932), a za twórcę ukształtowanego tam systemu wykorzystania niewolniczej pracy przymusowej w ramach Gułagu, uznawany jest Naftali Frenkel, żydowskiego pochodzenia, który przeszedł do historii jako autor zasady „Z więźnia musimy wycisnąć wszystko w ciągu pierwszych trzech miesięcy — potem nic nam po nim”. Miał być twórcą, wg Aleksandra Sołżenicyna, tzw. „systemu kotłów”, czyli uzależnienia racji żywnościowych od wypracowania określonej liczby procent normy. W zarządzanym przez niego obozie ITŁ BelBałtŁag ukuto pojęcie ZEK — więzień — i.e. ros. заключенный‑каналоармеец (pl. kanałowy żołnierz), które przyjęło się jako określenie więźnia rosyjskich obozów niewolniczej pracy przymusowej. Jednorazowo w obozach Gułag przetrzymywano do 12 mln więźniów, czyli ok. 5% ludności Rosji. Sołżenicyn w książce „Archipelag GUŁag” szacował, że w Gułag do 1956 uśmiercono ok. 60 mln ludzi. Formalnie rozwiązany 20.01.1960. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]
)

Masakry 06.1941 (NKWD): Po ataku niemieckim 22.06.1941 na tereny okupowane przez Rosjan i w konsekwencji na Rosję, przed paniczną ucieczką, Rosjanie wymordowali — zgodnie z ludobójczym rozkazem rosyjskiego ministra spraw wewnętrznych Wawrzyńca Berii wydanym 24.06.1941 wymordowania wszystkich więźniów (formalnie „skazanych” za „działalność kontrrewolucyjną”, „działalność antyrosyjską”, sabotaż i dywersję, oraz więźniów politycznych „w śledztwie”) przetrzymywanych w więzieniach NKWD na terenach okupowanej przez Rosję przedwojennej Polski, Litwy, Łotwy i Estonii — ok. 40,000‑50,000 osób. Dodatkowo Rosjanie wymordowali tysiące osób, zatrzymanych już po niemieckim ataku, uznając ich za „wrogów ludu” — osoby te w większości nie były ujęte w rejestrach więziennych. Część zamordowana została już w więzieniach, w zbiorowych masakrach, część podczas tzw. „marszów śmierci”, gdy więźniów gnano pieszo na wschód. Po rosyjskiej ucieczce i rozpoczęciu okupacji niemieckiej nastąpiło wiele spontanicznych pogromów lokalnych Żydów, z których znacząca część kolaborowała z Rosjanami i uznana została za współodpowiedzialną za więzienne masakry. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21]
)

Łuck: W latach 1939‑1941 więzienie zarządzane przez Rosjan. Po ataku niemieckim w 06.1941 Rosjanie zamordowali w nim ok. 2,000 więźniów. Ponownie wykorzystywane przez Rosjan po 1944. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.03.11]
)

Ribbentrop‑Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‑niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‑Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‑Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‑niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30]
)

Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
, pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28]
)

Wojna polsko‑rosyjska 1919‑1921: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
)

źródła

osobowe:
www.duszki.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, www.klub-generalagrota.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2012.11.23]
, biographies.library.nd.eduKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.05.09]

bibliograficzne:
Lista strat wśród duchowieństwa metropolii lwowskiej obrządku łacińskiego w latach 1939‑1945”, red. Józef Krętosz, Maria Pawłowiczowa, Opole, 2005
Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‑1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
Losy duchowieństwa katolickiego w ZSSR 1917‑1939. Martyrologium”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
monitor-press.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.09.20]
, monitor-press.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.09.20]
, wonder175.blogspot.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2016.03.14]

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA

Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org
 — proszę spróbować wybierając link poniżej:

LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową

Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:

ADRES EMAJL

jako temat podając:

MARTYROLOGIUM: CZABAN Aleksander Teodor

Powrót do przeglądania życiorysu:

kliknij by powrócić do życiorysuKliknij by powrócić do życiorysu