funkcja

kapłan diecezjalny

wyznanie

Kościół łaciński (rzymsko-katolicki)
więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2014.09.21]

diecezja / prowincja

archidiecezja gnieźnieńska i poznańska (aeque principaliter)
więcej na: www.archpoznan.pl [dostęp: 2012.11.23]

data i miejsce śmierci

06.04.1942

Warszawa
pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska

szczegóły śmierci

Podczas Powstania Wielkopolskiego 1918‑9 członek powołanej przez Polaków Powiatowej Rady Ludowej Okręgu Poznań–Zachód. Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, wygnany przez Niemców z parafii do rządzonego przez Niemców Generalnego Gubernatorstwa, gdzie zmarł.

przyczyna śmierci

wygnanie

sprawstwo

Niemcy

data i miejsce urodzenia

05.07.1877

Poznań
pow. Poznań miasto, woj. wielkopolskie, Polska

prezbiterat (święcenia)/
ordynacja

15.12.1901 (Gniezno)

szczegóły posługi

dziekan
1910–1941 — proboszcz {parafia: Łódź, pw. św. Jadwigi Śląskiej; dek.: Buk}
1905–1910 — administrator {parafia: Rogalinek, pw. św. Michała Archanioła; dek.: Środa}
1905 — administrator {parafia: Grabowo Królewskie, pw. Najświętszego Serca Jezusa; dek.: Miłosław}
1902–1905 — wikariusz {parafia: Strzelce Wielkie, pw. św. Marcina Biskupa i Wyznawcy; dek.: Śrem}
1902 — wikariusz {parafia: Nowe Kramsko, pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny; dek.: Zbąszyń}
1902 — wikariusz {parafia: Mosina, pw. św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy; dek.: Buk}
1901–1902 — wikariusz {parafia: Rogoźno, pw. św. Wita Męczennika; dek.: Rogoźno}
do 1901 — student {Gniezno, filozofia i teologia, Duchowne Seminarium Praktyczne (łac. Seminarium Clericorum Practicum)}
od 1898 — student {Poznań, filozofia i teologia, Seminarium Duchowne}
redaktor {słownik biograficzny polskich teologów}
członkostwo {Poznań, Komisja Historyczna, Towarzystwo Przyjaciół Nauk}

inni związani szczegółami śmierci

BINEK Sylwester, DĄBROWSKI Stefan, DUDZIŃSKI Stanisław, GIEBUROWSKI Wacław Kazimierz, GRASZYŃSKI Alfons, HAŁAS Antoni, HEYDUCKI Czesław, KAŹMIERSKI Bolesław, KRUSZKA Stefan, MICHALSKI Stanisław, PANEWICZ Roman, PANKOWSKI Piotr Romuald Kazimierz, ROSENBERG Ludwik, SOŁTYSIŃSKI Romuald, ŚPIKOWSKI Marian, TACZAK Teodor, THEINERT Roman Zygmunt, WIERZCHACZEWSKI Maksymilian, WOLSKI Franciszek, ZWOLSKI Stefan, BAJEROWICZ Wojciech Stanisław, KANIEWSKI Zbigniew, NIKLEWICZ Czesław Stanisław, PACEWICZ Wacław, STEINMETZ Paweł, ZALEWSKI Edward

miejsca zagłady
obozy (+ nr więźnia)

Generalne Gubernatorstwo: Jednostka administracyjno–terytorialna utworzona przez Niemców w 1939 po agresji na Polskę, obejmująca część okupowanego przez Niemcy terytorium Polski, która nie została wcielona bezpośrednio do Rzeszy. Zarządzana przez Niemców do 1945 — do czasu ofensywy rosyjskiej — i stanowiąca część tzw. Wielkich Niemiec — Großdeutschland. Do 31.07.1940 zwane formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo). Od 07.1941 w jego skład wchodził też dystrykt Galicja. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.12.04])

Intelligenzaktion: (pl. „akcja inteligencja”) — niemiecki program eksterminacji polskiej elity, głównie inteligencji, przeprowadzony od początku okupacji w 09.1939 do 04.1940, głównie na terenach przyłączonych bezpośrednio do Niemiec, ale także na terenie tzw. Generalnego Gubernatorstwa, gdzie nosił miano AB‑aktion. W pierwszej fazie, tuż po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, realizowany pod nazwą niem. Unternehmen „Tannenberg” (pl. „operacja Tannenberg”) — w oparciu o opracowane przez jednostkę Zentralstelle II/P (Polen) niemieckiego Głównego Urzędu SD listy proskrypcyjne Polaków (niem. Sonderfahndungsbuch Polen), uznawanych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Znalazły się na niej nazwiska 61,000 Polaków. Razem w trakcie tego ludobójstwa planowo i metodycznie zamordowano ok. 50 tys. nauczycieli, księży, przedstawicieli ziemiaństwa, wolnych zawodów, działaczy społecznych i politycznych oraz emerytowanych wojskowych. Kolejnych 50 tys. zesłano do obozów koncentracyjnych, gdzie przeżył tylko znikomy procent. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.12.04], pl.wikipedia.org [dostęp: 2014.10.04])

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. „Wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2015.09.30])

Powstanie Wielkopolskie: Powstanie polskich mieszkańców Posen Provinz (pl. Prowincja Poznańska) przeciwko Rzeszy Niemieckiej na przełomie lat 1918—1919, z zamiarem przyłączenia ziem zaboru pruskiego do odrodzonej w 1918 Rzeczypospolitej. Rozpoczęte 27.12.1918 w Poznaniu i zakończone 16.02.1919 rozejmem w Trewirze i polskim zwycięstwem. Udział w Powstaniu wzięło wielu polskich kapłanów, zarówno jako kapelanów oddziałów powstańczych, jak i członków i przywódców nowych władz polskich na terenach objętych Powstaniem. W 1939, po najeździe niemieckim na Polskę i rozpoczęciu II wojny światowej ci kapłani byli szczególnie prześladowani przez Niemców i w większości zamordowani. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2016.08.14])

źródła

osobowe:
www.wtg-gniazdo.org [dostęp: 2013.06.23]
oryginalnych zdjęć:
www.wbc.poznan.pl [dostęp: 2021.07.20], www.wtg-gniazdo.org [dostęp: 2013.06.23]