funkcja

ojciec zakonny

wyznanie

Ukraiński Kościół greckokatolicki
więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.05.19]

zakon

Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (marianie - MIC)
więcej na: www.marianie.pl [dostęp: 2012.11.23]

diecezja / prowincja

diecezja pińska
więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.05.19]
diecezja mińska
więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.05.19]
archidiecezja mohylewska
więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.06.23]

akademickie wyróżnienia

doktor filozofii
magister teologii

narodowość

białoruska

data i miejsce śmierci

02.01.1946

Moskwa
Moskwa miasto, Rosja

szczegóły śmierci

Po traktacie ryskim w 1921 kończącym wojnę polską–rosyjską 1919‑20 znalazł się — acz w diecezji mińskiej — na terenie Polski. Później posługiwał w Mandżurii. W 08.1939 odwiedził Polskę i tam zastał go wybuch II wojny światowej, rozpoczęty niemiecką i rosyjską inwazją Rzeczpospolitej w 09.1939. W 10.1939 udał się do Lwowa na spotkanie z greckokatolickim abpem Szeptyckim. Aresztowany przez Rosjan 22.10.1939 w Rawie Ruskiej, podczas próby przekroczenia nowej granicy między rosyjskim i niemieckim okupantem Polski (według innych źródeł aresztowany we Lwowie). Więziony w więzieniu na Zamarstynowie we Lwowie, torturowany. Oskarżany o szpiegostwo na rzecz Japonii. W 01.1941 przewieziony do Moskwy, gdzie przetrzymywany był w więzieniu na Butyrkach, a przesłuchiwany i torturowany na Łubiance. 23.09.1942 skazany na 10 lat łagrów w Karagandzie. Prawd. z powodu choroby nie wywieziono go z Moskwy. Zakatowany w więzieniu na Butyrkach.

przyczyna śmierci

mord

sprawstwo

Rosjanie

data i miejsce urodzenia

14.09.1884

Wereskowszczyzna
ssow. Wsielub, rej. Nowogródek, obw. Grodno, Białoruś

alt. daty i miejsca urodzenia

14.11.1884

śluby zakonne

03.08.1927 (ostatnie)

prezbiterat (święcenia)/
ordynacja

09.11.1909

szczegóły posługi

b. archimandryta — administrator apostolski obrządku greckokatolickiego — w Harbinie w Mandżurii (1928‑39), w Zgromadzeniu Księży Marianów w Drui od 1926, b. ojciec duchowny, profesor i ekonom Seminarium Duchownego w Pińsku (1925‑6), b. wikariusz generalny diecezji mińskiej w części znajdującej się w Polsce (1924‑5), b. wykładowca niższego seminarium duchownego w Nowogródku (od 1921), b. wikariusz parafii pw. św. Michała Archanioła w Nowogródku dek. Nowogródek (1920‑1) — katecheta, b. rektor Seminarium Duchownego w Mińsku (1918‑20), b. wykładowca filozofii i katolickiej nauki społecznej Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Sankt Petersburgu (do 1918), b. doktorant filozofii Uniwersytetu Lowanium w Belgii, b. katecheta szkół państwowych w Sankt Petersburgu (1910‑2), b. student teologii Akademii Duchownej w Sankt Petersburgu (1906‑10), b. student teologii i filozofii Seminarium Duchownego w Sankt Petersburgu (1900‑6)

miejsca zagłady
obozy (+ nr więźnia)

Moskwa (Butyrki): Przejściowe i śledcze. ciężkie więzienie w Moskwie — dla tzw. więźniów politycznych — w którym Rosjanie przetrzymywali i zamordowali tysiące Polaków. Założone prawd. w XVII w. W XIX w. przetrzymywano w nim wielu Polaków — uczestników powstań narodowych (1831 i 1863). W czasach komunizmu miejsce internowania politycznych więźniów, głównie przed wysłaniem do rosyjskich obozów pracy niewolniczej Gułag. W 1937‑8, podczas wielkich prześladowań, jednorazowo w więzieniu przetrzymywano do 20,000 ofiar (ok. 170 na celę). Tysiące zostało zamordowanych. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2014.05.09])

KarŁag: Rosyjski obóz koncentracyjny i niewolniczej pracy przymusowej k. Karagandy w Kazachstanie. Jeden z największych w kompleksie obozów koncentracyjnych Gułag, funkcjonujący w latach 1930‑59 (acz i później część obszaru wykorzystywano jako obóz koncentracyjny–więzienie). Obejmował obszar 300 na 200 km, z centrum w miejscowości Dołynka, ok. 45 km od Karagandy. Jednym z zadań była uprawa żywności dla powstających centrów wydobycia węgla i przemysłu ciężkiego w Kazachstanie. W obozie przetrzymywano od 10,000 do 65,000 (w 1949) więźniów — w tym kobiet i dzieci, z których wiele umarło. Razem przeszło 1,000,000 więźniów pracowało niewolniczo w obozie KarŁag. (więcej na: ru.wikipedia.org [dostęp: 2019.10.13])

Moskwa (Łubianka): Siedziba zbrodniczej rosyjskiej organizacji Czeka, a następnie NKWD (później MWD i KGB) oraz więzienie (w piwnicach budynku, z 118 celami w 1936, z których 94 było pojedynczymi — razem w więzieniu jednorazowo przetrzymywano do ok. 350 więźniów, w tym ok. 2,857 w 1937) w Moskwie przy Placu Łubiańskim, gdzie Rosjanie przesłuchiwali i zamordowali wielu więźniów politycznych. Większość więźniów po śledztwie była przewożona do innych moskiewskich więzień, e.g. Butyrki. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.12.04])

Lwów (Zamarstynów): Więzienie karne nr 2 we Lwowie. W latach 1939‑41 Rosjanie zorganizowali w nim więzienie śledcze NKWD, gdzie przetrzymywali tysiące więźniów, w większości Polaków i Ukraińców, przesłuchiwali i torturowali. W 06.1941, wobec niemieckiej inwazji, Rosjanie zamordowali kilka tysięcy więźniów. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2015.09.30])

Ribbentrop-Mołotow: Ludobójczy rosyjsko–niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. „Wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy–Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane Intelligenzaktion, w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko–niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2015.09.30])

Wojna polsko-rosyjska 1919—20: Wojna o niepodległość i granice Rzeczpospolitej. Polska odzyskała niepodległość w 1918, ale o granice musiała walczyć z dawnymi potęgami imperialnymi, w szczególności z Rosją. Rosja planowała wzniecenie rewolucji bolszewickiej w krajach zachodu Europy, co stało się przyczyną rozpętania przez nią w 1920 wojny przeciw Polsce. Pokonana został w bitwie warszawskiej, zwanej „cudem nad Wisłą” (jednej z 10 najważniejszych bitew w historii świata, według niektórych historyków), w 08.1920, dzięki której Polska odzyskała część ziem utraconych w ramach rozbiorów Polski w XVIII w., a Europa ocalona została przed ludobójczym komunizmem. (więcej na: pl.wikipedia.org [dostęp: 2014.12.20])

źródła

osobowe:
pl.wikipedia.org [dostęp: 2013.01.18], www.marianie.pl [dostęp: 2013.02.09], www.katolicy.eu [dostęp: 2021.05.06]
bibliograficzne:
„Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939‑1988”, Roman Dzwonkowski, SAC, wyd. Towarzystwo Naukowe KUL, 2003, Lublin
„Spis Kościołów i Duchowieństwa Diecezji Pińskiej w R.P.”, Bp diecezji pińskiej, 1933‑9, drukarnia diecezjalna
oryginalnych zdjęć:
padrimariani.org [dostęp: 2013.06.23], www.memo.ru [dostęp: 2016.03.14], www.memo.ru [dostęp: 2016.03.14], ipn.gov.pl [dostęp: 2019.02.02]