Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
KRÓL
imiona
Józef
funkcja
kapłan diecezjalny
wyznanie
Kościół łaciński (rzymskokatolicki) RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
archidiecezja wileńskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2013.05.19]
ordynariat polowy Wojska Polskiego RKwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.12.20]
honorowe wyróżnienia
„Krzyż Walecznych”więcej na
„Krzyż Walecznych”
Sznur naramienny (Norwegia) — w kolorach narodowych, ze złotą tarczą z lwemwięcej na
Sznur naramienny (Norwegia) – w kolorach narodowych, ze złotą tarczą z lwem
data i miejsce
śmierci
17.04.1944
zatoka Newquaydziś: hrab. Kornwalia, Anglia, Wielka Brytania
więcej na
en.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
szczegóły śmierci
01.01.1939 mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego (na statutowy okres 2 lat).
24.08.1939 zmobilizowany jako kapelan 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich w ramach Wileńskiej Brygady Kawalerii.
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Rzeczpospolitą w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej wziął udział w wojnie obronnej 09.1939. Jego Pułk walczył w okolicy Piotrkowa Trybunalskiego, na linii Przedbórz–Opoczno–Studzianna, a gdy zaczął wycofywać się na wschód został 09‐10.09.1939 otoczony w okolicy miejscowości Przysucha. Wówczas dowódca wydał rozkaz przebijania się małymi grupkami w kierunku Gór Świętokrzyskich i miejscowości Świętej Katarzyny. Tam jednak nie doszło do odtworzenia Pułku.
Wiadomo, że w 09.1939 przekroczył granicę z Rumunią i został tam internowany.
Uciekł z obozu i przez Jugosławię i Włochy dostał się do Francji.
Dotarł do formującego się we Francji wojska polskiego, i został kapelanem w polskim obozie szkoleniowym w Coëtquidan (przez polskich żołnierzy zwanym „Koczkodanem”), k. Guer w Bretanii. Obóz powstał już 12.09.1939, jeszcze w czasie obronnej kampanii wrześniowej w Polsce i m.in. od 21.10.1939 do 02.1940 jego komendantem był gen. Stanisław Maczek. Przeszkolono w nim, m.in. w wykorzystaniu francuskiej broni z czasów I wojny światowej, ok. 22,000 polskich żołnierzy.
16.02.1940 został kapelanem 1. Półbrygady Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich.
22.04.1940 Brygada wyruszyła do Norwegii. Do 06.1940 uczestniczył w walkach pod Narwikiem w Norwegii, niezamarzającym portem przeładunkowym szwedzkiej rudy żelaza. Wziął udział w zdobyciu 28.05.1940 Narwiku — pierwszym zwycięstwem sprzymierzonych wojsk alianckich w II wojnie światowej. We wniosku o Krzyż Walecznych napisano m.in. „Podczas kilku poważnych bombardowań sztabu 1. półbrygady wykazał wyróżniający się spokój, odwagę i opanowanie, dając budujący przykład żołnierzom i oficerom”, także: „Bywało, sam objuczony plecakiem, coraz od któregoś z strzelców bierze karabin czy skrzynkę amunicyjną, aby im ulżyć, opowiada zawsze coś wesołego i ciekawego, wyciąga ze swojego plecaka coś do palenia, jedzenia czy picia i częstuje wokoło. W najcięższych chwilach umie utrzymać dobry nastrój i samopoczucie, zawsze staje po stronie żołnierza”.
Kilka dni później wszelako musiano Narwik opuścić, i 08.06.1940 powrócił do Bretanii. Trwała już niemiecka inwazja na Francję, rozpoczęta 10.05.1940 atakiem na Belgię i Holandię. Od 05.06.1940 trwała niemiecka ofensywa, która 14.06.1940 doprowadziła do zajęcia Paryża.
Jeszcze w 06.1940 ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Z polską armią przebywał w Szkocji, m.in. w obozie w Douglas, ok. 40 km na południe od Glasgow. Tam od 07.1940 formowana była 2. Brygada Strzelców Polskich Sił Zbrojnych, 03.11.1940 przekształcona w 10. Brygadę Kawalerii Pancernej, mającą wejść w skład planowanego 1. Korpusu Polskiego. Został kapelanem Batalionu Strzelców Podhalańskich, sformowanego z żołnierzy ewakuowanych z Francji.
Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, po układzie Sikorski–Majski z 30.07.1941, który przywrócił stosunki dyplomatyczne między Rosją a Polską, brał udział w tworzeniu polskiej armii w Rosji, pod dowództwem gen. Władysława Andersa, początkowo jako kapelan polskiej Misji Wojskowej i delegat Biskupa Polowego.
Od 12.12.1941 był proboszczem 7. Dywizji Piechoty, formującej się w Kermine (dziś Nawoi) w Uzbekistanie, ok. 160 km na północny zachód od Samarkandy. Następnie od 18.07.1942 zastępca szefa duszpasterstwa Armii Polskiej w Rosji. Rosjanie utrudniali formowanie wojska — warunki sanitarno–żywnościowe były tragiczne — i 05‐09.08.1942 Dywizja została przetransportowana koleją do Krasnowodzka (dziś Turkmenbaszy), a następnie 12.08.1942 przez Morze Kaspijskie — na statkach „Kaganowicz” i „Żdanow” — opuściła rosyjską „nieludzką ziemię” i przewieziona została do Pahlewi (dziś Bandar‐e Anzali) w kontrolowanym przez Brytyjczyków Iranie, a stamtąd 16.08‐08.09.1942 do obozu w Czanakin, ok. 160 km na północny wschód od Bagdadu, w Iraku, tuż przy granicy z Iranem.
26.09.1942 został mianowany na krótko kapelanem obozu tranzytowego polskich uchodźców cywilnych, którzy wraz z Wojskiem Polskim opuścili Rosję, w Kermanszah w Iranie, by już 29.10.1942 być mianowanym zastępcą proboszcza 5. Wileńskiej Dywizji Piechoty, wchodzącej w skład Armii Polskiej na Wschodzie — nowej nazwy wojsk polskich w Bliskim Wschodzie — i powrócić do Chanakin.
W 03.1943, w ramach kolejnej reorganizacji został zastępcą proboszcza nowo powołanej 5. Kresowej Dywizji Piechoty (dawna 5. Wileńska Dywizja Piechoty przekształcona została w 5. Wileńską Brygadę Piechoty i weszła w skład nowej dywizji), by 20.03.1943 otrzymać awans na starszego kapelana.
W połowie 04.1943 Dywizję przetransportowano do Kirkuku, na północy Iraku. Tam miała ochraniać pola naftowe, prowadząc jednocześnie intensywne szkolenie.
20.08.1943 został mianowany zastępcą szefa duszpasterstwa 2. Korpusu Polskiego, utworzonego 21.07.1943 — m.in. z jednostek Armii Polskiej na Wschodzie. Zaraz potem, na przełomie 08/09.1943 2. Korpus został przegrupowany na teren Brytyjskiego Mandatu Palestyny (m.in. 5. Kresowa Dywizja Piechoty w rejon Mughazi–Nuseirat, ok. 20 km na południe od Gazy).
W 11.1943 rozpoczęto przegrupowanie Korpusu do Egiptu. W 12.1943 do obozu Qassasin, ok. 30 od Ismailii w delcie Nilu, przeniosło się dowództwo Korpusu, by jeszcze w tym samym miesiącu rozpocząć transport do Tarento, na południu półwyspu Apenińskiego, we Włoszech.
I wówczas, 14.01.1944 zgłosił się do Oddziału VI (Specjalnego), komórki Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie — utworzonej już 29.06.1940 i ściśle współpracującej z polską sekcją brytyjskiego ang. Special Operations Executive (pl. Kierownictwo Operacji Specjalnych), i.e. SOE, której podlegała cała wojskowa łączność z okupowaną Polską, w tym zrzuty sprzętu i pieniędzy oraz rekrutacja, szkolenie i zrzuty Cichociemnych dla Armii Krajowej AK na terenie okupowanej Polski. Oddział traktowany był jako komórka AK, a jego oficerowie oraz pracownicy cywilni składali przysięgę na rotę AK. Rozpoczął szkolenia „cichociemnych” — i.e. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej, żołnierzy, którzy ochotniczo zgłosili się do służby w okupowanym kraju — jako pierwszy kapelan.
Zginął w katastrofie lotniczej — kolizja powietrzna lub wybuch — lecąc z lotniska brytyjskiej ang. Royal Air Force (pl. Królewskie Siły Powietrzne), i.e. RAF, w Lyneham w hrabstwie Wiltshire na Gibraltar (dalej miał lecieć do Bari we Włoszech, skąd startowały samoloty ze zrzutkami „cichociemnych” do Polski).
przyczyna śmierci
wypadek
miejsca i wydarzenia
Ribbentrop‐MołotowKliknij by przejść do opisu, Encykliki Piusa XIKliknij by przejść do opisu
data i miejsce
urodzenia
21.03.1905Skan aktu urodzenia na:
metryki.genbaza.pl
[dostęp: 2025.04.13]
Ignacówkadziś: gm. Jędrzejów, pow. Jędrzejów, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06]
rodzice
KRÓL Andrzej
🞲 ?, ? — 🕆 ?, ?
MARCINKOWSKA Rozalia
🞲 ?, ? — 🕆 ?, ?
chrzest
22.03.1905Skan aktu urodzenia na:
metryki.genbaza.pl
[dostęp: 2025.04.13]
Jędrzejówdawn.: Andrzejów
dziś: gm. Jędrzejów, pow. Jędrzejów, woj. świętokrzyskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31]
kościół RK pw. Trójcy Świętej
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
04.06.1933
Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
kościół RK pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelistywięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2017.05.20]
szczegóły posługi
od 14.01.1944
starszy kapelan wojskowy RK — (terytorium Anglii)dziś: Anglia, Wielka Brytania ⋄ Oddział VI (Specjalny), Armia Krajowa AK, Polskie Siły Zbrojne — „cichociemny”, przygotowujący się do zrzutu do okupowanej Polski
20.08.1943 – 14.01.1944
starszy kapelan wojskowy RK — 2. Korpus Polski, Polskie Siły Zbrojne — zastępca szefa duszpasterstwa
03.1943 – 20.08.1943
starszy kapelan wojskowy RK — Kirkukdziś: prow. Kirkuk, Irak
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2025.08.19] ⋄ 5. Kresowa Dywizja, Armia Polska na Wschodzie (i.e. Armia Andersa), Polskie Siły Zbrojne — zwany zastępcą proboszcza
20.03.1943
starszy kapelan wojskowy RK — Polskie Siły Zbrojne — nominacja na starszego kapelana w randze majora
29.10.1942 – 03.1943
kapelan wojskowy RK — Chanakintakże: Khanaqin
dziś: rej. Chanakin, prow. Dijala, Irak
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.08.19] ⋄ 5. Wileńska Dywizja Piechoty, Armia Polska na Wschodzie (i.e. Armia Andersa), Polskie Siły Zbrojne — zwany zastępcą proboszcza
26.09.1942 – 10.1942
kapelan wojskowy RK — Kermanszahdziś: ost. Kermanszah, Iran
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2025.08.19] ⋄ obóz tranzytowy, Polskie Siły Zbrojne
18.07.1942 – 09.1942
kapelan wojskowy RK — (terytorium Rosji)dziś: Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.05] ⋄ Polskie Siły Zbrojne w Rosji sowieckiej (i.e. Armia Andersa), Polskie Siły Zbrojne — zastępca szefa duszpasterstwa
12.12.1941 – 18.07.1942
kapelan wojskowy RK — Kerminedziś: Nawoi, dyst. Karmana, wil. nawojski, Uzbekistan
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ 7. Dywizja Piechoty, Polskie Siły Zbrojne w Rosji sowieckiej (i.e. Armia Andersa), Polskie Siły Zbrojne
ok. 08.1941 – 12.1941
kapelan wojskowy RK — (terytorium Rosji)dziś: Rosja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.05] ⋄ Misja Wojskowa, Polskie Siły Zbrojne — także: delegat Biskupa Polowego
07.1940 – ok. 08.1941
kapelan wojskowy RK — (terytorium Szkocji)dziś: Szkocja, Wielka Brytania
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Batalion Strzelców Podhalańskich, 10. Brygada Kawalerii Pancernej (do 03.11.1940 2. Brygada Strzelców), Polskie Siły Zbrojne
16.02.1940 – 06.1940
kapelan wojskowy RK — 1. Półbrygada, Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich, Polskie Siły Zbrojne
1939 – 02.1940
kapelan wojskowy RK — Guerdziś: okr. Vannes, dep. Morbihan, reg. Bretania, Francja
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2025.08.19] ⋄ Obóz szkoleniowy Coëtquidan, Polskie Siły Zbrojne
24.08.1939 – 09.1939
kapelan wojskowy RK — 23. Pułk Ułanów Grodzieńskich, Wojsko Polskie — zmobilizowany, w randze kapitana
13.01.1937 – 1939
proboszcz — Jaznodziś: ssow. Jazno, rej. Miory, obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09] ⋄ parafia RK pw. Najświętszej Maryi Panny Bramy Niebieskiej ⋄ dekanat RK Głębokiedziś: rej. Głębokie, obw. Witebsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.10.09]
29.10.1935 – 1937
proboszcz — Balingródekdziś: gm. Maguny, rej. Święciany, okr. Wilno, Litwa
więcej na
lt.wikipedia.org
[dostęp: 2022.01.06] ⋄ parafia RK pw. Opatrzności Bożej ⋄ dekanat RK Kalwaria Wileńskadziś: część Wilna, rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
1933 – 1935
wikariusz — Dąbrowa Grodzieńskadziś: Dąbrowa Białostocka, gm. Dąbrowa Białostocka, pow. Sokółka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.29] ⋄ parafia RK pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika ⋄ dekanat RK Dąbrowa Grodzieńskadziś: Dąbrowa Białostocka, gm. Dąbrowa Białostocka, pow. Sokółka, woj. podlaskie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.29]
od 07.06.1933
wikariusz — Lipniszkidziś: ssow. Lipniszki, rej. Iwie, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ parafia RK pw. św. Kazimierza Królewicza i Wyznawcy ⋄ dekanat RK Wiszniewdziś: ssow. Wiszniew, rej. Wołożyn, obw. Mińsk, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
do ok. 1933
student — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ filozofia i teologia, Wydział Teologiczny, Uniwersytet im. Stefana Batorego [i.e. Uniwersytet Wileński (od 1945) / niektóre wydziały w konspiracji (1939‐1945) / zamknięty przez Litwinów (1939) / Uniwersytet im. Stefana Batorego (1919‐1939)]
1927 – 1933
student — Wilnodziś: rej. Wilno miasto, okr. Wilno, Litwa
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ filozofia i teologia, Seminarium Duchowne
inni związani
szczegółami śmierci
SAMULSKIKliknij by wyświetlić biogram Tomasz, BIKKliknij by wyświetlić biogram Emanuel (o. Karol), BORYŃSKIKliknij by wyświetlić biogram Henryk, HUPAKliknij by wyświetlić biogram Wiktor (o. Fortunat), MISIUDAKliknij by wyświetlić biogram Hubert Wiktor, POGŁÓDEKKliknij by wyświetlić biogram Konstanty, TARGOSZKliknij by wyświetlić biogram Stanisław Piotr
miejsca i wydarzenia
opisy
Ribbentrop‐Mołotow: Ludobójczy rosyjsko‐niemiecki pakt przyjaźni między przywódcą rosyjskim Józefem Stalinem i niemieckim Adolfem Hitlerem, podpisany 23.08.1939 w Moskwie przez ministrów spraw zagranicznych Rosji — Wiaczesława Mołotowa — i Niemiec — Joachima von Ribbentropa — który sankcjonował i był bezpośrednią przyczyną niemieckiego i rosyjskiego najazdu na Polskę i rozpoczęcia II wojny światowej w 09.1939. W sensie politycznym pakt był próbą przywrócenia status quo ante sprzed 1914, z jednym wyjątkiem, a mianowicie „handlową” wymianą tzw. „Królestwa Polskiego”, wchodzącego w 1914 w skład Imperium Rosyjskiego, na Galicję Wschodnią (dzisiejszą zachodnią Ukrainę), w 1914 należącą do Imperium Austro‐Węgierskiego. Galicję, ze Lwowem, mieli przejąć Rosjanie, „Królestwo Polskie” — pod nazwą Generalnego Gubernatorstwa — Niemcy. Wybuchła w rezultacie „wojna była jedną z największych w historii klęsk i dramatów ludzkości, bo dwie ateistyczne i antychrześcijańskie ideologie: narodowego i międzynarodowego socjalizmu, odrzuciły Boga i Jego piąte przykazanie Dekalogu: Nie zabijaj!” (abp Stanisław Gądecki, 01.09.2019). Ustalenia paktu — wsparte zdradą formalnych sojuszników Polski, Francji i Niemiec, które 12.09.1939 na wspólnej konferencji w Abbeville, zdecydowały o nieudzielaniu pomocy zaatakowanej Polsce i niepodejmowaniu działań zbrojnych wobec Niemiec (co było złamaniem zobowiązań traktatowych z Polską) — zostały sprecyzowane 28.09.1939 w traktacie „o granicach i przyjaźni Niemcy‐Rosja”, podpisanym przez tych samych zbrodniarzy. Jednym z jego ustaleń było podzielenie się strefami wpływów w środkowej i wschodniej Europie oraz IV rozbiór Polski. W jednym z tajnych aneksów zapisano: „Obie strony nie będą tolerować na swych terytoriach jakiejkolwiek polskiej propagandy, która dotyczy terytoriów drugiej strony. Będą one tłumić na swych terytoriach wszelkie zaczątki takiej propagandy i informować się wzajemnie w odniesieniu do odpowiednich środków w tym celu”. Skutkiem porozumień była seria spotkań między ludobójczymi organizacjami — niemieckim Gestapo i rosyjskim NKWD, na których dyskutowano koordynację wysiłków w celu eksterminacji polskiej inteligencji i warstw przywódczych (w Niemczech zwane «Intelligenzaktion», w Rosji przyjęła formę zbrodni katyńskiej). Skutkiem porozumień była śmierć setek tysięcy polskiej inteligencji, w tym tysięcy przedstawianych kapłanów, i dziesiątków milionów zwykłych ludzi. Skutki tej rosyjsko‐niemieckiej umowy trwały do 1989, a i dziś są odczuwalne. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.09.30])
Encykliki Piusa XI: Wobec powstania w Europie dwóch systemów totalitarnych, które zdawały się ze sobą konkurować, acz więcej było między nimi podobieństw niż sprzeczności, papież Pius XI wydał w 03.1937 (w ciągu 5 dni) dwie encykliki. W wydanej 14.03.1938 „Mit brennender Sorge” (pl. „Z palącą troską”) potępił narodowy socjalizm panujący w Niemczech. Pisał: „Kto idąc za wierzeniami starogermańsko — przedchrześcijańskimi, na miejsce Boga osobowego stawia różne nieosobowe fatum, ten przeczy mądrości Bożej i Opatrzności […], kto wynosi ponad skalę wartości ziemskie: rasę albo naród, albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwowej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, […] i czyni z nich najwyższą normę wszelkich wartości, także religijnych, i oddaje się im bałwochwalczo, ten […] daleki jest od prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego takiej wierze”. 19.03.1937 wydał „Divini Redemptoris” (pl. „Boski Odkupiciel”), w której poddał krytyce komunizm rosyjski, materializm dialektyczny i teorię walki klas. Pisał: „Komunizm pozbawia człowieka wolności, a więc duchowej podstawy wszelkich norm życiowych. Odbiera osobie ludzkiej całą jej godność i wszelkie moralne oparcie, z którego pomocą mogłaby się przeciwstawić naporowi ślepych namiętności […] To nowa ewangelia, którą bolszewicki i bezbożny komunizm głosi jako orędzie zbawienia i odkupienia ludzkości”… Pius XI domagał się poddania stanowionego prawa ludzkiego naturalnemu prawu Bożemu, zalecał wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego, i wzywał katolików do oporu. Dwa lata później narodowo socjalistyczne Niemcy i komunistyczna Rosja porozumiały się i wywołały II wojnę światową. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28], pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2023.05.28])
źródła
osobowe:
www.archibial.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.05.09], www.niedziela.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.05.09], metryki.genbaza.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2025.04.13], ordynariat.wp.mil.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2025.08.19]
bibliograficzne:
„Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939‐1945”, Wiktor Jacewicz, Jan Woś, tom I‐V, Akademia Teologii Katolickiej, 1977‐1981
„Martyrologia duchowieństwa archidiecezji wileńskiej 1939‐1945”, ks. Tadeusz Krahel, Białystok, 2017
pierwotnych (oryginalnych) zdjęć:
www.bialystok.opoka.org.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06], jml2012.indexcopernicus.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2017.05.20], www.polishwargraves.nlKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2015.05.09], www.katedrapolowa.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.01.16], ipn.gov.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2019.02.02], www.ciekawepodlasie.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2020.07.31]
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORA
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E–majlowej
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: KRÓL Józef
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu