136 bł. MĘCZENNIKÓW REFORMACJI w ANGLII

patroni: Anglii

wspomnienie: 15 grudnia

wszyscy nasi święci
tutaj

Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych z błogosławionymi:

15.xii.1929 r., w Watykanie, Pius XI (1857, Desio – 1939, Watykan) beatyfikował 136 męczenników angielskiej reformacji.

Większość z nich oskarżono, skazano i zamordowano na podstawie:

• tzw. Aktu Zwierzchności (ang. Act of Supremacy — 1 Eliz. 1c. 1) z 1558 r., mocą którego urzędnicy państwowi — a za takich uznawani byli kapłani — zmuszani byli do uznania panującego monarchy za głowę Kościoła Anglii czego wyrazem było składanie tzw. Przysięgi Zwierzchności (ang. Oath of Supremacy);
• Aktu Zdrady (ang. Treasons Act – 13 Eliz. 1 c. 1) z 1570 r., mocą którego za zdradę uznawano samo twierdzenie, że monarcha jest heretykiem; albo
• tzw. Aktu Jezuickiego (ang. Jesuits, etc. Act, 27 Eliz. c. 2), mocą którego wszyscy katoliccy kapłani mieli opuścić Anglię lub złożyć wspomnianą Przysięgę Zwierzchności, w przeciwnym razie popełniali zdradę kraju.

Dla „zdrajców” był tylko jeden wymiar kary — śmierć przez „powieszenie, wypatroszenie i poćwiartowanie” (ang. hanged, drawn and quartered). Sędzia wygłaszał tradycjną formułę: „Zostaniesz zawieziony na wozie na miejsce egzekucji. Tam zostaniesz powieszony, po czym odczepiony od stryczka, gdy jeszcze żyć będziesz. Następnie odjęte będą ci twoje wstydliwe części ciała, wnętrzności wyrwane i spalone przed twoimi oczami. Na koniec zostaniesz ścięty a ciało poćwiartowane. Twoje szczątki zostaną następnie rozdysponowane zgodnie z wolą królewską”…

Pius XI wyniósł do chwały ołtarzy:

Cztery dziesięciolecia później, bo 25.x.1970, bł. Paweł VI (1897, Concesio – 1978, Castel Gandolfo) kanonizował niektórych ze 136 męczenników angielskiej reformacji. Mówił wówczas:

„W swojej długiej i chwalebnej historii Wielka Brytania, wyspa świętych, stała się dla świata kolebką, w której wielu mężczyzn i kobiet świadczyło o miłości Bożej i tę miłość praktykowało […]

Ich życie jest wzorem dla nas wszystkich [wcielania w życie wskazówek pozostawionych nam przez Jezusa Chrystusa] […] Z wielką pokorą, odwagą, spokojem i prostotą przyjmowali wydane na nich wyroki. Z duchową radością i niezwykłą, promieniującą miłością oddawali swe życie za wiarę.

To właśnie ta postawa łączy duchowo te kobiety i tych mężczyzn, tak wszak różnych wiekiem, płcią, wychowaniem i kulturą, pozycją społeczną i statusem majątkowym, charakterem i temperamentem, przymiotami inteligencji, zewnętrznymi uwarunkowaniami, w jakich im zaszło pielgrzymować. Są wśród nich kapłani zakonni i świeccy, zakonnicy z wielu zgromadzeń i różnych stanowisk, są świeccy, ludzie szlachetnie urodzeni i pochodzący z nizin społecznym, kobiety zamężne i matki. Łączy ich wewnętrzna postawa niewzruszonej wierności powołaniu dzieci Bożych i Jego Kościołowi, odpowiedź miłości na Boże wezwanie, aż do ofiary życia.

Mieli jedną odpowiedź wobec swoich prześladowców, którą jakże trafnie oddają słowa św. Filipa Evansa: «Nie mogę nie powtórzyć, że umieram dla mego Pana, w obronie Jego religii. Jakże jestem szczęśliwy! Nawet gdybym mi ofiarowano wiele żyć oddałbym je wszystkie za sprawę, za którą umieram…»”

Popatrzmy na filmik o angielskich męczennikach, z komentarzem bł. Jana Henryka Newmana (z angielskimi napisami):

Posłuchajmy też fragmentów Mszy św. o angielskich męczennikach:

Pochylmy się nad słowami homilii bł. Pawła VI z 25.x.1970 r. z Mszy św. kanonizacyjnej 40 angielskich męczenników (po włosku i angielsku):

• Watykan

a także homilii św. Jana Pawła II z 22.xi.1987 r., z Mszy św. beatyfikacyjnej 85 angielskich męczenników (po włosku i angielsku):

• Watykan

Opracowanie oparto na następujących źródłach:

angielskich:

• Wikipedia.en