Rzymskokatolicka Parafia
pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. MARIA BERTILLA BOSCARDIN
(1886, Brendola - 1922, Treviso)
zakonnica
patronka: pielęgniarzy i pielęgniarek
wspomnienie: 20 października
Łącza do ilustracji dzieł sztuki związanych ze świętą:
Anna Franciszka urodziła się w 1888 r. w Brendola we Włoszech w biednej, chłopskiej rodzinie Angelo Boscardina, według własnych słów - wypowiedzianych podczas procesu beatyfikacyjnego - „alkoholika, zazdrośnika i gwałtownika”, i Marii Teresy Benetti, kobiety dobrej i pokornej.
Prosta i niewinna dziewczyna otrzymała tylko podstawowe wykształcenie, i to niepełne. Traktowana jako mało rozwinięta nazywana była „gęsią” (od „głupia jak …”).
W dzieciństwie i młodości pracowała, jak wiele dziewcząt w tych czasach, na roli, w domu, jako służąca (co powodowało, iż często opuszczała lekcje). Gdy narodziło się powołanie za poradą lokalnego kapłana wybrała w 1904 r. siostry św. Doroty, Córki Najświętszego Serca w Vinceza (łac. Suore di Santa Dorotea, Figli dei Sacri Cuori - SDVI), przyjmując imię Marii Bertilli (używała tylko tego drugiego imienia).
Początkowo pracowała w klasztornej kuchni, piekarni i pralni. Ale mimo wielu obowiązków w 1907 r. kończy kurs pielęgniarski…
Wysłana została do Treviso, do szpitala, którym zarządzały Siostry. Tam pracowała na dziecięcym oddziale, uzyskując szybko uznanie swoich chorych na błonicę (dyfteryt) podopiecznych łagodnością i prostotą podejścia do młodych pacjentów. Nie załamała się nawet, gdy sama w 1910 r. zachorowała – zdiagnozowano raka. Przeszła operację.
W czasie I wojny św. opiekowała się rannymi włoskimi żołnierzami. Szczególnie zwróciła na siebie uwagę w 1917 r., gdy pozostawała w szpitalu z pacjentami nawet podczas najsilniejszych bombardowań, w trakcie i po klęsce Włochów w bitwie pod Caporetto (stracili ok. 500 tys. zabitych i rannych i aż 300 tys . jeńców).
Wysłana do szpitala Viggiù w Como cierpliwie, bez protestu, pracowała w szpitalu niosąc pomoc cierpiącym (m.in. na tyfus i gruźlicę) żołnierzom. Jej rosnąca reputacja (zwróciła na siebie uwagę nie tylko szpitalnego kapelana ale i leczonych oficerów) nie uszła uwagi przełożonej, która – zazdrosna o nią – przeniosła ją do szpitalnej pralni. Maria Bertilla pokornie znosiła te cierpienia. Dopiero interwencja Matki Generalnej zakonu Azelii Farinea sprawiła, iż Bertilla po czterech miesiącach wróciła do oddziału dziecięcego w Treviso zostając w końcu w 1919 r. oddziałową przełożoną pielęgniarek.
Zapytana przez współsiostrę o swe życie duchowe, odpowiedziała: „nie wiem co to znaczy ‘zanurzyć się w Panu’. Wystarcza mi zmywanie naczyń i oferowanie mojej pracy Bogu. Nic nie wiem o życiu duchowym. Moją drogą jest droga wozu”. Pius XII podczas beatyfikacji skomentował to, mówiąc: „w pokorze określiła swą drogę jako ‘drogę wozu’, a była to droga zwyczajna, droga Katechizmu”.
A Jan XXIII, podczas kanonizacji, powiedział: „promieniowanie, światło niesione przez św. Bertillę roztaczało coraz szersze kręgi: w oddziałach szpitalnych, w kontakcie z cierpiącymi, uspokajające, niosące ukojenie, pewność i porządek – Pan zawsze stał na jej drodze życia…”
Choroba, nie wyleczona w 1910 r., powróciła. Czyniła szybkie spustoszenia i w 1922 r. w Treviso Bertilla, po kolejnej operacji, odeszła do Pana. „Jeśli chcemy zobaczyć Jezusa, musimy umrzeć: jestem przygotowana”, zapisała w swoim notatniku…
Lecz promieniowanie jej osoby bynajmniej nie ustało. U jej grobu zaczęli gromadzić się ci, którym potrzebna była opieka. I tam jej doznawali.
Kilka z niewytłumaczalnych uleczeń, jakie zdarzyły się u jej grobu, stało się podstawą rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. Gdy się zakończył beatyfikacji dokonał w 1952 r. Pius XII, a Jan XXIII w 1961 r. Marię kanonizował. W uroczystościach uczestniczyła nie tylko rodzina, ale dziesiątki jej wdzięcznych pacjentów…
Relikwie tej cichej, pokornej, niewiasty, w stanie nienaruszonym, przechowywane są w macierzystym domu zakonnym sióstr św. Doroty, córek Najświętszego Serca, w Vicenza…
Warto zobaczyć dwa filmy:
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
angielskich:
norweskich:
włoskich: