pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. GERMAN (GERMANUS) z PARYŻA
(496, Autun - 576, Paryż)
biskup
patron: potrzebujących
wspomnienie: 28 maja
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętym:
Urodził się w 496 r. w pobliżu Autun we Francji.
Kształcił go świątobliwy kuzyn, Scapilion. Po studiach w Avalon i Luzy podjął życie pustelnika.
Ok. 540 r. przyjął z rąk św. Agippiana, biskupa Autun, święcenia kapłańskie. Na jego też życzenie przeprowadził reformę lokalnego klasztoru św. Symforiana, którego został opatem. Tam zasłynąć miał pobożnością – większą część nocy, gdy jego mnisi spali, spędzał na modlitwie - oraz darami profetycznymi, prorockimiFortunatus, bp. Poitiers.
Przepowiedzieć miał m.in. swoje wyniesienie na stolicę paryską (we śnie jakiś starzec wręczyć mu miał klucze do miasta…) i cztery lata później, w 556 r. objął – mimo wahań - biskupstwo Paryża. Awans nie zmienił jego zachowań – pozostał prostym, pokornym i skromnym człowiekiem. Nie zaprzestał nocnych modlitw. Jego dom wypełniony był biednymi i potrzebującymi, którym w miarę możliwości pomagał (w trakcie posiłków miał nakazać czytanie świętych ksiąg…).
Szybko przekonał do siebie paryżan, szczególnie kunsztem kazań. Miasto miało ulec zmianie pod ich i jego wpływem. Wielu grzeszników wracało na łono Kościoła; nawet król Childebert (którego German miał również, w pewnym momencie, w królewskim pałacu w Celles, w cudowny sposób wyleczyć…) przestał poświęcać się wyłącznie sprawom ziemskim, przeprowadził reformę dworu i stał się dobroczyńcą biednych, zakładając wiele fundacji pomocowych. Wraz z Germanem założył pod Paryżem opactwo św. Krzyża i klasztor, nazwany później (w czasach Pepina i Karola Wielkiego) imieniem Germana: Saint-Germain-des-Prés (w którym złożył m.in. relikwie św. Wincentego z Saragossy).
W tym czasie wziął German udział w trzecim i czwartym synodzie paryskim (lata 557, 573), a także w drugim synodzie w Tours (566 r.).
Następcą Childeberta został jego brat Chlotar. I on, gdy zachorował, miał zostać cudownie uzdrowiony przez Germana…
Po śmierci Chlotara Francja została podzielona pomiędzy jego synów. German ostatnie lata życia spędził próbując łagodzić chaos i rozpad ładu publicznego i moralnego, spowodowane działalnością skłóconych braci. Choć efekt nie był zbyt widoczny to udało mu się wszelako usunąć z Francji ostatnie bałwochwalczego pogaństwa.
W powodzi obowiązków publicznych znalazł czas na napisanie „Wykładu Liturgii Galijskiej”, zachowanego do naszych czasów. Do dziś łac. La divine liturgie selon Saint Germain de Paris (Boska liturgia według św. Germana z Paryża) jest podstawową liturgią francuskiego kościoła ortodoksyjnego i ortodoksyjnego kościoła Galów.
Pracował skromnie do ostatnich dni życia, zarabiając na przydomek „Ojca ubogich”.
Zmarł w 576 r. w Paryżu.
Pochowany został w kaplicy św. Symforiana, która powstała w kościele Saint-Germain-des-Prés i tam też większość jego relikwii ma znajdować się do dzisiaj.
Epitafium na jego grobowcu opracował kolejny władca na tronie paryskim, król Chilperic I, wspominając o cudach, jakie miały miejsce u grobu Germana (odzyskiwanie wzroku czy mowy przez upośledzonych, etc.…)
Kanonizowany został w 754 r. przez Stefana III…
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich: