pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. IWO z KERMARTIN
(ok. 1253, Kermartin - 1303. Tréguier)
prawnik, prezbiter
patron: prawników, adwokatów, sędziów, notariuszy, proboszczów, ubogich, sierot
wspomnienie: 19 maja
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętym:
Urodził się w 1253 r. w bogatej, szlacheckiej rodzinie w miejscowości Kermartin koło Tréguier w Bretanii. Ojcem był Helory, hrabia Kermartin, a matką Azo du Kenquis.
Jako 14-latek rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne i prawa cywilnego w Paryżu, następnie studiował prawo kanoniczne w Orleanie. Odebrał doskonałe wykształcenie na najlepszych ówczesnych uniwersytetach.
Po powrocie do Bretanii został oficjałem, czyli prawnikiem, najpierw przy trybunale diecezjalnym w Rennes (1280 r.) a później sądowym zastępcą biskupa Tréguier. W międzyczasie studiował Pismo św. i prawdopodobnie wstąpił w szeregi franciszkańskich tercjarzy (w Guingamp).
Już w czasie nauki znany był ze swojej pobożności, ascetycznego trybu życia oraz z chętnej pomocy ubogim. Jako praktykujący prawnik poświęcił się bez reszty reprezentowaniu interesów ludzi pokrzywdzonych, oraz tych, którzy byli zbyt ubodzy, aby móc bronić się w sądzie za pomocą profesjonalnego pełnomocnika. Bezkompromisowość w ich obronie nieraz narażała go na konflikty z najwyższymi władzami kościelnymi i cywilnymi, nie wyłączając ówczesnego króla Francji Filipa IV Pięknego.
Dla ubogich wystawił też szpital, z ubogimi potrafił się dzielić swoim ubraniem, a nawet łóżkiem, ubogim osobiście usługiwał. Potrzebującym rozdawał też ziarno z pól…
Nawet gdy w 1283 r. został wyświęcony na kapłana, a wkrótce potem objął probostwo w Tredrez a później w Louannec, nie zrezygnował ze swojej pracy „adwokata ubogich”…
Zmarł w Louannec w 1303 r. Pochowany został w Tréguier. Na nagrobku miał się znaleźć napis:
Sanctus Ivo erat Brito
Advocatus et non latro
Res miranda populo
(Był Bretońskim prawnikiem, ale uczciwym, rzecz niebywała w oczach ludzkich)
Napis traktować można jako świadectwo opinii jaką cieszyli się ówcześnie prawnicy…
Przekonanie o jego świętości było powszechne, a w procesie kanonizacyjnym występowało aż 243 świadków. Świętym został ogłoszony przez Klemensa VI w 1347 r.
Wkrótce po 1362 r. Iwo miał się ukazać w ekstazie późniejszej świętej, Jeanne-Marie de Maillé. Miał jej powiedzieć, że „jeżeli będzie gotową odrzucić ten świat to zazna radości nieba już na ziemi”…
Od momentu kanonizacji prawnicy, adwokaci, sędziowie, notariusze wszystkich krajów Europy rozpoczęli czcić Iwo jako swojego patrona: podobnie czyniły to wydziały prawa europejskich uniwersytetów.
Jest także patronem Bretanii, proboszczów, ubogich i sierot…
W Polsce z imieniem Iwo związane są miejscowości Iwonicz Zdrój i Iwonicz.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich: