pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
bł. BEATRICZE d'ESTE
(ok. 1200, ? - 1226, Gemmola)
księżniczka i zakonnica
patronka: dziewic
wspomnienie: 10 maja
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych z błogosławioną:
Urodziła się ok. 1200 r. w starym, książęcym rodzie. Była córką Azzo VI z rodziny d’Este i Zofii Eleanory, córki Humberta III, księcia sabaudzkiego (była również ciotką innej świętej o tym samym imieniu, św. Beatrycze d'Este). Ojciec zmarł, gdy miała 6 lat…
Zachować się biografia błogosławionej napisana przez brata Alberta, który o młodości Beatricze pisał m.in. „lata dzieciństwa upłynęły jej w atmosferze przepychu, wystawności a także braku zahamowań: rozwiązłości ciała, próżności i fasadowości życia dworskiego, charakteryzującego arystokratyczne domy tych czasów…”
Beatrycze stała się obiektem zainteresowania niejakiego Rambertino Buvalelli, trubadura z Bolonii, przemieszczającego się po miastach północnych Włoch. W swoich pieśniach Rambertino wychwala piękność i cnoty Beatrycze, często określając ją jako senhal (znak) Mon Restaur („orzeźwienie” w langue d’oc). Duża różnica wieku między Rambertino i młodą Beatricze prawdopodobnie przednio bawiła dwór d’Este, ale ta dworska miłość nie przekroczyła progów czysto poetycznego, lirycznego i muzycznego zauroczenia…
Sama Beatricze jednakże miała, po śmierci ojca, wybrać drogę pokory i odmówiła noszenia wystawnych strojów i biżuterii…
Gdy miała 14 lat, na wieść o planowanym małżeństwie, uciekła z domu i schroniła się w klasztorze benedyktynek w Salarola koło Padwy. Nieco później w 1221 r. założyła nowy klasztor w opuszczonym monasterze na górze Gemmola, gdzie przebywała jako skromna mniszka. Tam też zmarła w 1226 r.
Pochowano ją w kościele św. Jana Chrzciciela. Szybko grób jej stał się celem pielgrzymek – ciało miało pozostawać przez pewien czas nienaruszone, po czym zostało złożone marmurowym nagrobku, który w 1578 r. przeniesiony został do mauzoleum rodziny d’Este w kościele św. Zofii w Padwie.
Tradycja rodzinna niesie, że gdy coś ważnego miało się wydarzyć w życiu rodu d’Este, kościół św. Zofii wypełniał szelest bł. Beatrycze obracającej się w swoim nagrobku…
Jej kult w 1763 r. zatwierdził Klemens XIII…
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
włoskich:
norweskich: