pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. ZYTA
(ok. 1218, Monsgrati - 1272, Lucca)
dziewica
patronka: służby domowej, ubogich dziewcząt, miasta Lucca
wzywana: przy poszukiwaniu zgubionych kluczy
wspomnienie: 27 kwietnia
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętą:
Urodziła się w Monsgrati koło miasta Lucca, około 1218 r. Jej rodzice byli wieśniakami.
Dom nie mógł wyżywić dzieci i Zyta mając 12 lat musiała iść na służbę do zamożnej rodziny Fatinellich. Tam dawała z siebie wszystko traktując dom Fatinellich, mimo surowości pryncypałów, jako świętą Rodzinę: w swoim panu widziała św. Józefa, w pani - Najświętszą Pannę Maryję, a w ich dzieciach Pana Jezusa.
Codziennie, jeszcze przed świtem, słuchała Mszy świętej i przyjmowała Pana Jezusa w Komunii świętej.
Z biegiem lat swą cichością i sumiennością zdobyła serca domowników. Chlebodawcy oddali w jej ręce całą administrację i opiekę nad służbą.
Większość dni w roku pościła o chlebie i wodzie. Sypiała na gołej ziemi. Latem i zimą chodziła bez obuwia. Po śmierci znaleziono ją opasaną grubym sznurem, który wrósł w jej ciało.
Była niezwykłej urody, ale napastowana przez mężczyzn umiała okazać odwagę. Napadnięta pewnego dnia przez pewnego rozpustnika, zostawiła mu na twarzy i rękach długo nie zagojone rany.
Wszystkie swoje skromne oszczędności rozdawała potrzebującym. Nikt jej domu nie opuścił głodny.
Zapisy notarialne informują, iż była także obdarzona darem kontemplacji i ekstaz …
Zmarła w 1272 r. po 42 latach służby w jednym domu. Uważana za Świętą została pochowana w kościele św. Frediana w Lucca. W 1652 r., w trakcie procesu kanonizacyjnego, znaleziono jej ciało nienaruszone rozkładem. Do dziś jej ono jest raz w roku wystawiane w kościele św. Frediana do adoracji wiernych.
Wspominał o niej już Dante w Boskiej Komedii.
Do katalogu świętych wpisał ją Innocenty XII w 1696 r.
Jest patronką miasta Lucca i służby domowej, a także ubogich dziewcząt, ludzi wyśmiewanych z powodu ich pobożności, samotnych kobiet, kelnerów i kelnerek.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich: