pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. EMMA (GEMMA) GALGANI
(1878, Borgo Nuovo di Camigliano - 1903, Borgo Nuovo di Camigliano)
dziewica, mistyczka
patronka: studentów, aptekarzy
wspomnienie: 11 kwietnia
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętą:
Maria Gemma Umberta Pia Galgani urodziła się w 1878 r. w Borgo Nuovo di Camigliano, nieopodal Lucca (Włochy), jako piąte z ośmiorga dzieci aptekarza Henryka Galgani. Wkrótce po urodzinach rodzina Emmy przeniosła się do miasteczka Lucca.
Śmierć była częstym gościem u Galganich. Pierworodny syn umarł w dzieciństwie. Matka, Aurelia, zmarła na gruźlicę po pięcioletniej chorobie. Umiłowany brat Emmy, Gino, zmarł również - studiując w seminarium - na gruźlicę. Także młodsza siostra Giulia odeszła w młodym wieku…
Po śmierci matki znalazła się w szkole oblatek Ducha Świętego. W przededniu I Komunii św. napisała, że będzie odprawiać każdą spowiedź i przyjmować zawsze Pana Jezusa tak, jakby to był ostatni dzień jej życia. Marzyła o wstąpieniu do klasztoru pasjonistek, ale planu nie mogła zrealizować z powodu złego stanu zdrowia. Cały rok leżała w gipsowym gorsecie, a cierpiała m.in. na: zapalenie nerek, chorobę nóg, paraliż oraz chorobę Potta, czyli gruźlicze zapalenie kręgosłupa.
Gdy miała 18 lat osierocił ją ojciec i przez pewien czas sama musiała zajmować się młodszym rodzeństwem.
W wieku 20 lat zachorowała na zapalenie opon mózgowych, z której to choroby wyleczenie przypisywała Najświętszemu Sercu Pana Jezusa przez wstawiennictwo św. Gabriela od Naszej Pani Bolesnej i św. Małgorzaty Marii Alacoque…
W 1899 r., w wigilię uroczystości Serca Pana Jezusa, przeżyła wizję mistyczną, podczas której otrzymała stygmaty. Od tej pory regularnie, co tydzień, rany krwawiły od czwartku ok. 20:00, kiedy ekstatycznie przeżywała Mękę Zbawiciela, aż do 15:00 następnego dnia (piątek). Wtedy przestawały krwawić, błyskawicznie się zasklepiały. W niedziele nie było już po nich śladu. Dwa lata później została naznaczona kolejnymi stygmatami: korony cierniowej i śladów biczowania.
Na trzy lata przed śmiercią, na polecenie swego ojca duchowego, wybłagała zaprzestanie pojawiania się stygmatów, acz do końca życia na jej skórze widoczne były, w miejscach ran stygmatycznych, białe plamy…
Stoczyła wiele walk duchowych z szatanem, a podczas ekstaz zdarzało się jej lewitować. Kilka lat przed śmiercią złożyła śluby, podobne tym, które obowiązują w zgromadzeniu pasjonistów. Właśnie do tej wspólnoty zakonnej należeli: jej kierownik duchowy (który później napisał jej biografię) i spowiednik.
Cierpiała też na niezrozumienie otoczenia. Wyśmiewana (w tym przez młodszą siostrę…) bywała traktowana obcesowo przez hierarchię a nawet spowiednika.
Pod koniec życia, na skutek zapalenia ucha, całkowicie przestała słyszeć.
Zmarła w Wielką Sobotę w 1903 r. Przeżyła zaledwie 25 lat.
Beatyfikowana została przez Piusa XI w 1933 r., a kanonizowana przez Piusa XII w 1940 r.
Jej relikwie przechowywane są w klasztorze pasjonistów w Lucca (powstałym dwa lata po śmierci świętej).
W sieci można znaleźć wiele filmów o Gemmie. Łącza do niektórych z nich poniżej:
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich:
- www.ewtn.com
- www.catholic.org
- saints.sqpn.com
- www.irondequoitcatholic.org
- www.magnificat.ca
- en.wikipedia.org
francuskich: