pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
św. LUDWIKA de MARILLAC
(1591, Ferrieres-en-Brie near Meux - 1660, Paryż)
zakonnica
patronka: odrzuconych przez zgromadzenia religijne, trudnych dzieci, pracowników służb socjalnych
wspomnienie: 15 marca
Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych ze świętą:
Ludwika urodziła się
prawdopodobnie w Ferrieres-en-Brie near Meux we Francji w 1591 r. jako córka radcy parlamentu francuskiego.
Całą niemal młodość spędziła w internatach zakonnych:
najpierw w luksusowym sióstr dominikanek z Poissy, gdzie przebywała do 13 roku życia,
potem zaś w znacznie skromniejszym internacie w Paryżu.
Za poradą krewnych wyszła za Antoniego Le Gras, sekretarza królowej Anny Medycejskiej.
Nie miała jednak z nim szczęścia.
Mąż był nerwowy, gwałtowny, nadto na skutek schizofrenii utracił intratną posadę.
Zmarł młodo w 1625 r.
Spotkała wtedy na swej drodze Wincentego a Paulo,
który stał się jej duchowym przewodnikiem na drodze ku doskonałości chrześcijańskiej…
Wincenty a Paulo ustanowił Ludwikę najpierw wizytatorką bractw miłosierdzia.
Ludwika wywiązała się z tego zadania bardzo dobrze,
odwiedzając poszczególne placówki, instruując, usuwając nadużycia, zapalając do miłosierdzia.
Wtedy Wincenty powierzył jej opiekę bezpośrednią nad "Córkami Miłości".
Były to proste, wiejskie dziewczęta, które miały dobrą wolę,
ale najczęściej nie miały pojęcia, jak się przy chorych i ubogich zachować.
W taki to sposób zrodziło się wielkie dzieło, nowa rodzina zakonna "Sióstr Miłosierdzia",
zwana popularnie szarytkami.
Swoje śluby zakonne Ludwika złożyła w 1634 r., po czym napisała dla swych sióstr regułę zakonną.
Za dzień narodzin zgromadzenia uważa się jednak 25.III.1642 r.,
kiedy to pierwsze cztery siostry, wraz z panią Le Gras, złożyły swoje śluby na ręce św. Wincentego.
Jako Matka Przełożona Ludwika niezmordowanie przemierzała całą Francję
umieszczając siostry w szpitalach, sierocińcach i innych instytucjach.
Gdy zmarła w Paryżu, w 1660 r., mając 69 lat, rodzina zakonna szarytek opiekowała się ponad czterdziestoma domami we Francji.
Następnie rozszerzyła się na cały świat…
Na chwałę ołtarzy Ludwika musiała długo czekać: beatyfikował ją Benedykt XV dopiero w 1920 r.,
a kanonizował Pius XI w 1934 r.
Jan XXIII ogłosił św. Ludwikę patronką służby socjalnej (1960).
Relikwie Świętej (w nienaruszonym stanie) spoczywają w kaplicy Naszej Pani Cudownego Medalika
domu macierzystego Sióstr Miłosierdzia w Paryżu.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
angielskich: