pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
poprzednik
następca
Łącza do ilustracji dzieł sztuki związanych z papieżem
Romanus dei Conti di Tuscolo, syn hrabiego Grzegorza i Marii, pochodził z książąt na Tusculum, jednej z arystokratycznych rodzin magnackich Rzymu.
Za pontyfikatu swego brata, Benedykta VIII, był formalnym świeckim władcą Wiecznego Miasta (jako jego konsul i senator - „consul et dux et omnium Romanorum senator”). W 1024 r., acz świecki, został wybrany papieżem. Szybko otrzymał wszystkie wymagane święcenia i pod imieniem Jan, by zjednać sobie lud rzymski, zaczął od organizowania wielkich imprez publicznych.
Wkrótce w Stolicy Apostolskiej pojawili się wysłannicy cesarza bizantyjskiego, Bazylego II, z misją uzyskania od papieża potwierdzenia nadania biskupowi Konstantynopola tytułu patriarchy ekumenicznego. Takiej zgody - sankcjonującej formalnie przywództwo Konstantynopola nad kościołami wschodnimi - poprzednicy Jana konsekwetnie odmawiali.
Sytuacja kościelna: Rozwija się ruch odnowy skupiony wokół opactwa benedyktyńskiego w Cluny, skupiając się na problemie symonii (kupowania stanowisk kościelnych) oraz bezżeństwie kapłanów (problem dziedziczenia). Podział na wschodnie i zachodnie chrześcijaństwo zbliża się szybkimi krokami…
Wysłannicy przywieźli bogate prezenty i dary, a papież wydawał się przychylny ich życzeniom. Wszelako negocjacje, prowadzone potajemnie, stały się wiedzą publiczną. Wzburzyły one reformatorsko nastawione kręgi, głównie francuskie i włoskie, związane z klasztorem w Cluny. Sprzeciw zmusił papieża do odrzucenia darów i zerwania rozmów. W odpowiedzi misja wróciła do stolicy cesarstwa wschodnio-rzymskiego a patriarcha Konstantynopola, Eustachiusz, usunął imię Jana z dyptychów, z których modlono się w kościołach wschodnich…
W 1027 r. do Rzymu, na zaproszenie papieża i abpa Heriberta z Mediolanu, przybył król niemiecki Konrad z dynastii salickiej (w towarzystwie królów Rudolfa z Burgundii i Kanuta z Anglii i Danii) i został uroczyście koronowany na cesarza (lecz podczas koronacji formalnie nie odnowił darowizny Ottona…)
W tym samym roku w bazylice Laterańskiej odbył się wielki synod, na którym rozstrzygnięto spór między hierarchami Aquileia i Grado. Przyznano zwierzchnictwo biskupowi Aquileia (otrzymał paliusz), który w ten sposób stał się głową wszystkich biskupów włoskich. Dwa lata później Jan aliści zmienił decyzję i w trakcie kolejnego synodu przywrócił biskupowi Grado wszystkie przywileje…
Jan aktywnie rozstrzygał spory jurysdykcyjne (m.in. między arcybiskupstwami Mediolanu i Rawenny, między klasztorem Cluny a biskupem Mâcon), nadawał przywileje (m.in. biskupowi Silva Candida, niedaleko Rzymu, odprawiania specjalnych Mszy św. w bazylice św. Piotra), ograniczył opłaty celne dla pielgrzymów z Anglii i Danii.
Zachęcał do przerwania działań wojennych w dniach świątecznych obchodzonych przez Kościół.
Był prawdopodobnie pierwszym papieżem, który nadał odpusty w zamian za złożone ofiary jałmużnicze.
Wspierał działalność artystyczną, m.in. spotkał się z Guido z Arezzo (Arentinus), twórcą muzycznego zapisu, i poprosił go wprowadzenie jej do liturgii rzymskiej…
W 1025 r. wysłał do Polski koronę. Aktem tym pobłogosławił koronację pierwszego króla Polski, Bolesława Chrobrego. Dwa lata później nastąpiła koronacja Mieszka II. Korona, w 1931 r. przesłana cesarzowi Konradowi, zaginęła…
Za pontyfikatu Jana powstało też biskupstwo w Kruszwicy, przeniesione później do Włocławka.
Zmarł w 1032 r. i pochowany został w bazylice św. Piotra.
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
polskich:
pl.wikipedia.org
www.mbkm.pl
angielskich:
www.newadvent.org
www.cfpeople.org
www.britannica.com
en.wikipedia.org
niemieckich:
www.bbkl.de
Katecheza Benedykta XVI o ruchu z Cluny:
papiez.wiara.pl
