Odpocznijcie trochę^{por Mk 6, 31}.

Cudowny jest nasz Pan, że mówi to do nas właśnie dziś,
i że mówi to do dzieci, do ludzi młodych, do dorosłych,
do starszych, do chorych, do upracowanych:

Odpocznijcie nieco!

Bo każdy z nas:
uczeń z podstawowej — chce trochę odpocząć,
licealista i student — chcą trochę odpocząć,
rodzice utrudzeni dniem każdym — chcą trochę odpocząć,
i ci, którzy napracowali się przez całe życie —
też chcą trochę odpocząć.

Odpoczynek nie jest lenistwem.

Potrafić odpoczywać to wielka umiejętność życia.

Odpoczynek jest sposobnością ku temu,
aby człowiek stał się mądrzejszy, lepszy, mocniejszy.

Odpocząć nieco to znaczy:
nauczyć się lepiej patrzeć, lepiej słyszeć, lepiej mówić.

Więc naucz nas, Panie, odpocząć nieco.

Odejdźcie na miejsce ustronne — mówi Pan^{por. Mt 6, 6}.

Tam, gdzie jest mniej ludzi,
gdzie lepiej słychać, gdzie lepiej widać,
tam, gdzie jeszcze czysty świat […]

Naucz się dobrze patrzeć. […]

Podnieś oczy i zobacz, że jest jeszcze słońce,
że nocą są gwiazdy, że jest niebo.

Zobacz, że na ziemi jest jeszcze czysta woda,
jest jeszcze czyste powietrze,
że jeszcze są drzewa, które żyją stojąc
i kwiaty, które kwitną na łąkach jak dawniej.

I w tym wszystkim mówi do ciebie Pan:

Przypatrzcie się ptakom w powietrzu^Mt 6, 26

— nie zazdrościsz im?

Przypatrzcie się liliom na polu^Mt 6, 28 […]

A czy słyszałeś kiedyś ciszę? […]

Ta jedna licha drzewina —
Nie trzeba dębów tysięcy! —
Z szeptem się ku mnie przegina:
„Jest Bóg i czegóż ci więcej?!”^{Jan Kasprowicz}

I gdy tak się napatrzysz na orłów latanie
i przejrzysz się w Morskim Oku,
pójdziesz w Dolinę Kościeliską,
aby zrobić rachunek sumienia.