Matko Boska, Patronko z Jazłowca,
Co przy świętej schodziłaś niedzieli
W nasze strony i błądząc przez pola,
W starych szańcach o zboczach z jałowca,
Pośród winnic i sadów moreli -
W niebo niosłaś uroki Podola.

Matko Boska, Święta z Kochawiny,
Na niebieskiej umieszczona smudze
Pod opieką brzozowego skrzydła,
Gdzie jesienią wianki jarzębiny
I czerwono-płową kukurydzę
Przynoszono Ci zamiast kadzidła.

Matko Boska, Panno z Busowiska,
Z naszych Karpat, które pachną smołą
I oddechem traw na połoninie,
Czyje światło w oku Twem odbłyska
I skąd wiatr Ci wypogadza czoło,
Kiedy lasem zachwycony płynie.

Siostro Marii cerkiewnej ze Spasa,
Co się w innej wysłowiła mowie
A z tych samych słynie u nas cudów!
Złoty jeleń w puszczy się wypasa;
Złote w dębach dochodzi listowie,
Złoty wiek był pogodą Twych ludów.

Matko Siewna z polnego rozstaju,
Na figurze schylona ubogiej,
By urodzaj wypatrzeć niepłonny,
Bogumiła pątniczko po kraju,
Towarzyszko codzienna znad drogi -
Pozwołujcie się wszystkie Madonny!

Każdy znak Wasz i krzyż mówi głośno,
Że ta ziemia w koronie jest Waszej
I że wiernie szkaplerze swe chowa.
Spójrz wokół. Burze nad nią rosną,
Noc bezmierna ponad światem straszy,
I o pomoc bije dzwon od Lwowa.

Spójrzcie, Matki w cierpieniu zaprawne,
Ile kości i łez po wygnańcach
I mąk ile ojczyzny nam strzeże!
Pozwołujcie chorągwie swe dawne
Śród jałowców podolskich na szańcach,
Amen, amen - modlą się żołnierze.