Na ordynansach w potrzebie Ojczyzny
Stajem rycersko bez pozwy niczyjej;
Miło–ć jest znosić i odbierać blizny
W sprawie narodu i Panny Maryjej.

Słudzyśmy Panny, co zrodziła Boga,
Pod Jej znakami święcim nasze szable,
Pod Jej opieką nam do zwycięstw droga,
Ona swym słowem kruszy moce diable.

Chwała Ci, Pani, co królujesz w niebie,
My alians z Tobą zawarli wieczyście!
Więc stawaj zawdy puklerzem w potrzebie
Tym, co Ci wierność rzekli wiekuiście.

Chwała Ci, Panno, Patronko tej ziemi,
Tej naszej nędznej dziś Rzeczpospolitej!
A miejże baczność nad sługami swymi,
Co Ci krew leją w ilości obfitej.