Archanjoła posłał,
Ktory moc boską miał;
Do Panny Maryjej
Poselstwo wyrzec miał
Miłośnik człowieczy.

Nie mgły to był poseł,
Co to dla nas był zszedł.
Prawo przyrodzone
Jest było złamane
W dziewicy Maryjej.

Naturę przewyższa
Moc mocnego Boga.
Kroluje i panuje,
I grzechy jich zgładza
Z pośrzodku swych ludzi.

Pyszne z wysokości,
Gdy przydzie, rozproszy;
Powyższone głowy
Swą mocą je stłumi
Ten walecznik mocny.

Książę tego świata,
Gdy przydzie, precz wyprząta;
A Matce swej cześć da,
Gdzież krolewstwo swe ma
U Boga miłego.

Powiedz-że pośle,
Kto to poselstwo śle?
Wyjaw, co skrytego
Zakonu Starego
Z urzędu swojego.

Przystąp ku Pannie,
Pozdrow ją pokornie:
„Pełna jeś miłości,
Bog przy twej czystości,
Nie racz być lękliwa.

Racz Boży skarb przyjąć,
Panno, w tym pewna bądź;
W tej cielnej czystości
Będziesz tako trwała,
Jednoś przyzwoliła”.

Gdyć to usłyszała,
Panna przyzwoliła,
Posłowi uwierzyła;
Natychmiast poczęła
Przez Syna dziwnego,

Rajca wszechmocnego,
Plemienia ludzkiego,
Mądrość Syna jego,
Dar Ducha Świętego
W tej wierze trwałego.

Ktory nam raczy dać
Od naszych grzechow wstać,
Swą łaskę otrzymać,
S nim wiecznie krolować
Do wieku wiecznego.

Amen.