Łącza do ilustracji (dzieł sztuki) związanych z wydarzeniem i miejscem:

• 
• 
• 
• 

Pierwsze, po trosze legendarne, objawienie Matki Bożej w Janowie Lubelskim miało mieć miejsce w 1639 r., jeszcze przed nadaniem mieścinie praw miejskich. A mianowicie rybacy pływający nocą po stawie, zwanym Czarnym, ujrzeć mieli niezwykłą światłość emanującą z lasu pokrywającego wzgórze po południowej stronie jeziora. Podpłynęli bliżej i na sośnie rosnącej nad brzegiem u podnóża wzniesienia ujrzeli otoczony jasnością obraz Najświętszej Maryi Panny.

Następne miały miejsce sześć lat później, w 1645 r. Matka Boża dwukrotnie ukazała się wtedy bednarzowi, niejakiemu Wojciechowi Boskiemu, z pobliskiej Rudy.

Oba – 2 listopada i 8 grudnia 1645 r. - miały mieć podobny charakter. A mianowicie Matka Boża miała objawić się bednarzowi na skraju niedawno powstałego miasta, gdy zmierzał na jutrznię do kościoła parafialnego w Białej. Towarzyszyć Jej mieli dwaj aniołowie. Piękna Nieznajoma trzymała w ręku dwie zapalone świece…

Zaskoczonemu, jak należy sądzić bednarzowi, Bogurodzica powiedzieć miała: „Jest wola Boska, ażeby się tu chwała Jego – na tym miejscu – i pamiątka Moja odprawiała”, wskazując jednoznacznie miejsce, gdzie postawiona powinna być świątynia ku Jej czci.

Jakby na potwierdzenie prawdziwości tych objawień - - pierwsze opowiadania bednarza przyjęto nieufnie - rok później dwaj rybacy łowiący nocą ryby w stawie zaobserwowali „procesję jakoby anielską w białych szatach i wielkiej jasności i śpiewanie jakieś wdzięczne”.

Miejsce objawień stało się znane w najbliższej okolicy, stale rosła też liczba modlących się przed ustawioną spontanicznie w miejscu objawień figurką Matki Bożej. I już w 1646 r. specjalna komisja biskupa krakowskiego Piotra Gembickiego, po zbadaniu wszystkich relacji, także o łaskach i uzdrowieniach tu otrzymanych, uznała w opisywanych zdarzeniach nadprzyrodzoną interwencję Boga przez pośrednictwo Matki Bożej.

Poleciła też postawienie w miejscu cudownych wydarzeń krzyża. A w dniu, w którym ów krzyż postawiono, ukazała się nad nim jasna łuna widzialna w całym Janowie, już wtedy mieście…

Wydarzenia odbiły się szerokim echem w całej Koronie. Miejscowy kronikarz zanotował: „Po wszystkiej tedy Koronie Polskiej szerzyła się co dzień sława tego miejsca świętego i zewsząd, z różnych stron i prowincji […] przyjeżdżali nawiedzając to miejsce święte, a oddając śluby i wolę swoją Bogu Najświętszemu i Matce Syna Jego Jednorodzonego”.

Objawienia w Janowie Lubelskim, nazywanym „miastem cudów”, miały zresztą trwać jeszcze przez długie lata. Ostatnie odnotowano w 1802 r.

Kaplica, a potem kościół - o które prosiła Bogurodzica - zostały wkrótce po wydarzeniach z 1645 r. wystawione. A w nich znalazł miejsce cudowny obraz Matki Bożej Łaskawej - Różańcowej. Później, drugiej połowie XVIII w, wystawiono niewielką murowaną Kaplicę Zjawienia, wewnątrz której umieszczono ołtarz i rzeźbę Maryi Niepokalanej z Dzieciątkiem.

Ale to już inne dzieje opisane - na naszej witrynie - gdzie indziej…

Posłuchajmy chorału gregoriańskiego „Ave Maria” w wykonaniu grupy Psallentes:

• 

Mapa dojazdu:

• 

Opracowanie oparto na następujących źródłach:

polskich:

• Sanktuarium Janów Lubelski
• Diecezja sandomierska
• dziedzictwo.ekai.pl
• Theotokos
• SE.pl
• Lublin - pamięć miejsca

innych:

• „Z dawna Polski Tyś Królową, Koronowane wizerunki Matki Bożej 1717-1999”, wyd. V poprawione, Siostry Niepokalanki, Szymanów 1999