Rzymskokatolicka Parafia
pw. św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
archidiecezja warszawska
pełna lista:
wyświetlKliknij by wyświetlić pełną listę
przeszukujKliknij by wyświetlić listę z selekcją kategorii
displayClick to display full list in English
searchClick to display selectable list in English
Martyrologium duchowieństwa — Polska
XX w. (lata 1914 – 1989)
dane osobowe
nazwisko
TARNAWSKI
imiona
Seweryn Michał
inne wersje imion
Mychajło Emanuił
imiona zakonne
Manuił
funkcja
biskup
wyznanie
Cerkiew prawosławna ORwięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2014.09.21]
diecezja / prowincja
eparchia OR włodzimiersko‐suzdalskawięcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.07.16]
eparchia OR wołyńska (Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP)więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
narodowość
ukraińska
data i miejsce
śmierci
11.09.1943
Zimnodziś: grom. Zimno, rej. Włodzimierz, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19]
alt. daty i miejsca
śmierci
25.09.1943
szczegóły śmierci
Po niemieckim i rosyjskim najeździe na Polskę w 09.1939 i rozpoczęciu II wojny światowej, po rozpoczęciu okupacji rosyjskiej, aresztowany w 1940 przez ludobójczą rosyjską organizację NKWD.
Przetrzymywany w więzieniu w Łucku.
W 1941 zwolniony.
Po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęciu okupacji niemieckiej, podczas «Genocidium Atrox» — ludobójstwa popełnionego przez Ukraińców, zwanego „wołyńskim”, na bezbronnej ludności polskiej — w związku z porzuceniem Ukraińskiej Autokefalicznej Cerkwi Prawosławnej i przejściem pod jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, grożono mu śmiercią (początek 08.1943).
Pod koniec 08.1943 lub na początku 09.1943 porwany ze swej rezydencji we Włodzimierzu Wołyńskim.
Odmówił powrotu do Ukraińskiej cerkwi i objęcia dowodzenia bojówką ludobójczej ukraińskiej organizji OUN/UPA.
Uznany za „winnego zdrady narodu ukraińskiego i wrogiej działalności” i zamordowany.
Zwłoki powieszono na przydrożnym drzewie.
przyczyna śmierci
mord
sprawstwo
Ukraińcy
data i miejsce
urodzenia
14.02.1904
Burdiakowcedziś: grom. Skała Podolska, rej. Czortków, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.05]
śluby zakonne
1942 (wieczyste)
prezbiterat (święcenia)
ordynacja
19.08.1933 (Krzemieniecdziś: grom. Krzemieniec miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.18])
szczegóły posługi
od 22.07.1942
biskup ordynariusz — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski ⋄ Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski
22.07.1942 – 06.06.1943
biskup pomocniczy — Włodzimierz Wołyńskidziś: Włodzimierz, grom. Włodzimierz miasto, rej. Włodzimierz, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ wikariat, Rosyjska Cerkiew Prawosławna ⋄ wikariat, Rosyjska Cerkiew Prawosławna
22.07.1942
biskup — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski — ponowna chirotonia biskupia, i.e. święcenia (wobec nieuznawania przez Patriarchat Moskiewski autokefalii Cerkwi UACP), w Ławrze Poczajewskiej w Kijowie; alternatywne daty: 30.07.1942, 04.08.1942
ok. 08.07.1942
konwersja — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski — przejście, poprzez odpokutowanie, z Cerkwi UACP pod jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego
od 11.05.1942
biskup pomocniczy — Biała Cerkiewdziś: grom. Biała Cerkiew miasto, rej. Biała Cerkiew, obw. Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.09.17] ⋄ wikariat, Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP ⋄ wikariat, Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP — nominacja, sprzeczne poglądy czy praktycznie objął eparchię
11.05.1942
biskup — Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP — chirotonia biskupia, i.e. święcenia, w cerkwi (katedrze) pw. św. Andrzeja w Kijowie
1942
archimandryta, i.e. opat naczelny — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski
od 05.1942
hieromnich — Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP
ok. 03.1942
duszpasterz — Kijówdziś: rej. Kijów miasto, obw. miasto Kijów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ cerkiew OR pw. św. Andrzeja — po zdobyciu Kijowa przez Niemców
12.1941 – ok. 03.1942
duszpasterz — Łuckdziś: rej. Łuck miasto, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ sobór OR pw. Trójcy Świętej
12.1941
konwersja — Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna UACP — przejście, po niemieckim ataku 22.06.1941 na uprzedniego sojusznika, Rosjan, i rozpoczęciu okupacji niemieckiej, do UACP, nieuznawanej przez Patriarchat Moskiewski
ok. 10.1939 – ok. 12.1941
proboszcz — Górka Połonkadziś: rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.06.12] ⋄ parafia OR pw. Zmartwychwstania Pańskiego — od początku 1940 obsługiwał także cerkiew w pobliskiej (ok. 3 km) wsi Bajów
ok. 10.1939
konwersja — Rosyjska Cerkiew Prawosławna, Patriarchat moskiewski — przejście pod jurysdykcję patriarchatu moskiewskiego w związku z rosyjskim najazdem na Polskę i rozpoczęciem okupacji rosyjskiej
protojerej (pl. pierwszy kapłan) — Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP — nadanie godności
03.12.1936 – 1939
proboszcz — Żukowiecdziś: grom. Horochów, rej. Łuck, obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2023.06.12] ⋄ parafia OR pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat OR Łuck 4. okr.nazwa dekanatu prawosławnego
dziś: obw. Wołyń, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — w 1935‐1938 opublikował ok. 20 prac w oficjalnym organie eparchii wołyńsko–krzemienieckiej „Церква i нарiд” (pl. „Kościół i naród”), wiele artykułów w piśmie „Шлях” (pl. „Droga”), kilka kazań w łuckiej gazecie „Украïньска нива” (pl. „Ukraińska niwa”)
ok. 09.01.1934 – 1936
proboszcz — Batkówdziś: grom. Radziwiłłów miasto, rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina
więcej na
uk.wikipedia.org
[dostęp: 2023.06.12] ⋄ parafia OR pw. Przemienienia Pańskiego ⋄ dekanat OR Dubno 4. okr.nazwa dekanatu prawosławnego
dziś: rej. Dubno, obw. Równe, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] — także: od 17.07.1936 dekanalny misjonarz w powiecie Dubno
08.1933 – 1934
duszpasterz — Krzemieniecdziś: grom. Krzemieniec miasto, rej. Krzemieniec, obw. Tarnopol, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.10.18] ⋄ cerkiew OR pw. św. Mikołaja ⋄ monaster OR pw. Objawienia Pańskiego — z odpowiedzialnością za monaster; od 03.1933 do 08.1933 diakon w monasterze
ok. 19.08.1933
prezbiter (pl. kapłan, i.e. jerej) — Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP — chirotonia kapłańska, i.e. święcenia prezbiteratu w Krzemieńcu, poprzedzona 19.03.1933 chirotonią diakońską
1932 – 1933
student — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Studium Teologii Prawosławnej, [Uniwersytet Warszawski (od 1945) / Uniwersytet w konspiracji (1939‐1945) / Uniwersytet im. Józefa Piłsudskiego (1935‐1939) / Uniwersytet Warszawski (1915‐1935) / Cesarski Uniwersytet Warszawski (1870‐1915)]
ok. 1932
psalmista — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] ⋄ Polska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna PACP
12.09.1932
apostazja — Warszawadziś: pow. Warszawa miasto, woj. mazowieckie, Polska
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2021.12.19] — przejście z Kościoła Greckokatolickiego GK do Cerkwi Prawosławnej OR
ok. 1932
wykładowca — Stanisławówdziś: Iwano‐Frankiwsk, rej. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, obw. Stanisławów/Iwano‐Frankiwsk, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.11.20] ⋄ Greckokatolickie Seminarium Duchowne — także: przygotowywanie dysertacji do przedłożenia w Greckokatolickiej Akademii Duchownej we Lwowie
1930 – 1932
student — Albertyndziś: część Słonima, rej. Słonim, obw. Grodno, Białoruś
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2020.07.31] ⋄ klasztor pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa (tzw. Misja Wschodnia), Jezuici SI
1928 – 1930
student — Krechówdziś: grom. Żółkiew miasto, rej. Lwów, obw. Lwów, Ukraina
więcej na
pl.wikipedia.org
[dostęp: 2022.08.06] ⋄ greckokatolicka Szkoła Teologiczna, Bazylianie OSBM ⋄ klasztor GK pw. św. Mikołaja
miejsca zagłady
nazwy obozów
(+ nr więźnia)
«Genocidium Atrox»: W latach 1939‐1947, szczególnie w latach 1943‐1944, niezależne jednostki ukraińskie, głównie przynależące do ludobójczych organizacji OUN (ramię polityczne) i UPA (ramię zbrojne), wspomagane przez ludność ukraińską, wymordowały — zazwyczaj w niezwykle brutalny sposób — na terenach Wołynia oraz sąsiadujących regionów Rzeczypospolitej, od 130,000 do 180,000 Polaków, ludności cywilnej, kobiet, dzieci, starszych, młodszych, mężczyzn. Konflikt polsko‐ukraiński, który otwarcie objawił się podczas i po zakończeniu I wojny światowej (w szczególności skutkując wojną polsko‐ukraińską lat 1918‐1919), który przetrwał, a nawet wzmocnił się podczas czasów II Rzeczpospolity, gdy zachodnia część Ukrainy wchodziła w skład państwa polskiego, wybuchł ponownie z momentem wybuchu II wojny światowej w 09.1939. Za czasów rosyjskiej okupacji 1939‐1941, gdy setki tysięcy Polaków zostało deportowanych w głąb Rosji, gdy dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych (m.in. podczas tzw. zbrodni katyńskiej), miał jeszcze ograniczony zasięg, tym bardziej, że Ukraińcy, w szczególności nacjonaliści ukraińscy, również stali się obiektem prześladowań rosyjskich. Dopiero wybuch wojny niemiecko‐rosyjskiej 22.06.1941 i początek niemieckiej okupacji doprowadził do niezwykle krwawego konfliktu. Ukraińcy początkowo otwarcie wspierali Niemców (zakładając policję ukraińską,współuczestnicząc w zagładzie Żydów, wstępując do jednostek wojskowych walczących u boku Niemców). Później, wobec ambiwalentnej postawy Niemców, zaczęli się uniezależniać. I w 1943 jedna z jednostek ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN/UPA na Wołyniu doprowadziła do ludobójstwa miejscowej ludności polskiej. W ciągu paru tygodni zamordowano, przy biernej postawie Niemców, ponad 40 tys. Polaków. Strategię wołyńskiego OUN/UPA zaakceptowała i przyjęła cała organizacja i podobne akty ludobójstwa przeniosły się na tereny Małopolski Wschodniej, gdzie zamordowano ponad 20 tys. Polaków, napotykając jednakże na zbrojny opór ludności polskiej. Dalej na zachód, na terenie Chełmszczyzny, Rzeszowszczyzny, etc. ludobójstwo przekształciło się otwarty wręcz konflikt. Generalnie ludobójstwo dokonane przez ukraińskich nacjonalistów, współpracujących z niemieckimi siłami okupacyjnymi, na bezbronnych Polakach miało miejsce na całym terenie obecności ukraińskiej, zniszczono setki wiosek, mordując w wyrafinowany sposób wszystkich ich mieszkańców. W czasie tego holokaustu — znanego jako «Genocidium Atrox» (pl. „straszne ludobójstwo”) — zginęło ponad 200 kapłanów i sióstr zakonnych. Charakter i cel ludobójstwa może najlepiej oddaje pieśń śpiewana przez morderców: „Polaków wyrżniemy, Żydów wytniemy, wielką Ukrainę zdobyć musimy” (ukr. „Поляків виріжем, Євреїв видусим, велику Україну здобути мусим”). Ludobójstwo i konflikt, które doprowadziły do całkowitej eliminacji polskiej społeczności i polskiej kultury z Ukrainy, zakończyły się przymusowymi deportacji lat 1944‐1945 Polaków z terenów Ukrainy oraz części Ukraińców na Ukrainę, oraz „Akcją Wisła”, w trakcie której komunazistowskie siły kontrolowanych przez Rosjan polskich jednostek wysiedliły Ukraińców z terenów południowo‐wschodnich na zachód polskiej republiki prl. (więcej na: www.swzygmunt.knc.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2021.06.20])
Generalne Gubernatorstwo: Jednostka administracyjno‐terytorialna utworzona przez Niemców w 1939 po agresji na Polskę, obejmująca część okupowanego przez Niemcy terytorium Polski, która nie została wcielona bezpośrednio do Rzeszy. Powstała w rezultacie paktu Ribbentrop‐Mołotow w sensie politycznym odtwarzać miała niemiecki pomysł z 1915 (po klęsce Rosjan w bitwie pod Gorlicami w 05.1915 w czasie I wojny światowej) utworzenia polskiej enklawy w ramach Niemiec (także wówczas zwana Generalnym Gubernatorstwem). Zarządzana przez Niemców do 1945 — do czasu ofensywy rosyjskiej — i stanowiąca część tzw. Wielkich Niemiec — Großdeutschland. Do 31.07.1940 zwana formalnie niem. Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete (pl. Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych ziem polskich) — później już tylko niem. Generalgouvernement (pl. Generalne Gubernatorstwo). Od 07.1941 w jego skład wchodził też dystrykt Galicja. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.12.04])
Masakry 06.1941 (NKWD) (nr więźnia: Ribbentrop—Mołotow): Po ataku niemieckim 22.06.1941 na tereny okupowane przez Rosjan i w konsekwencji na Rosję, przed paniczną ucieczką, Rosjanie wymordowali — zgodnie z ludobójczym rozkazem rosyjskiego ministra spraw wewnętrznych Wawrzyńca Berii wydanym 24.06.1941 wymordowania wszystkich więźniów (formalnie „skazanych” za „działalność kontrrewolucyjną”, „działalność antyrosyjską”, sabotaż i dywersję, oraz więźniów politycznych „w śledztwie”) przetrzymywanych w więzieniach NKWD na terenach okupowanej przez Rosję przedwojennej Polski, Litwy, Łotwy i Estonii — ok. 40,000‐50,000 osób. Dodatkowo Rosjanie wymordowali tysiące osób, zatrzymanych już po niemieckim ataku, uznając ich za „wrogów ludu” — osoby te w większości nie były ujęte w rejestrach więziennych. Część zamordowana została już w więzieniach, w zbiorowych masakrach, część podczas tzw. „marszów śmierci”, gdy więźniów gnano pieszo na wschód. Po rosyjskiej ucieczce i rozpoczęciu okupacji niemieckiej nastąpiło wiele spontanicznych pogromów lokalnych Żydów, z których znacząca część kolaborowała z Rosjanami i uznana została za współodpowiedzialną za więzienne masakry. (więcej na: pl.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.09.21])
źródła
osobowe:
zustrich.quebec-ukraine.comKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06], www.wolaniecom.parafia.info.plKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2013.01.06], www.sedmitza.ruKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20], ru.wikipedia.orgKliknij by spróbować wyświetlić stronę
[dostęp: 2014.12.20]
bibliograficzne:
„Hierachia, kler i pracownicy Kościoła Prawosławnego w XIX‐XXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej”, ks. Grzegorz Sosna, m. Antonina Troc-Sosna, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
Jeśli na Pana/Pani urządzeniu działa klient programu pocztowego — taki jak Mozilla Thunderbird, Windows Mail czy Microsoft Outlook, opisanych m.in. w WikipediiPatrz:
pl.wikipedia.org — proszę spróbować wybierając link poniżej:
LIST do KUSTOSZA/ADMINISTRATORAKliknij i spróbuj wywołać własnego klienta poczty E-majlową
Jeśli natomiast Pan/Pani nie posiada takowego klienta na swoim urządzeniu lub powyższy link nie jest aktywny proszę wysłać Emajl do Kustosza/Administratora za pomocą używanego przez Pana/Panią konta — w stosowanym programie do wysyłania korespondencji — na poniższy adres:
jako temat podając:
MARTYROLOGIUM: TARNAWSKI Seweryn Michał
Powrót do przeglądania życiorysu:
Kliknij by powrócić do życiorysu